Σφαγή στα Δαρδανέλια, τρομακτικές απώλειες στα μέτωπα

Με την έναρξη του πολέμου, οι Τούρκοι είχαν αποκλείσει τα Δαρδανέλια, αποκόπτοντας τους Ρώσους και από τη Μεσόγειο, ενώ οι Γερμανοί τους είχαν φράξει τη θαλάσσια οδό από τη Βαλτική. Ρωσικές δυνάμεις πέρασαν τη μεθόριο με την Οθωμανική αυτοκρατορία στον ύψος του αρμενικού Ερζερούμ, στον Καύκασο, και εισέβαλαν στην Τουρκία. Τις τουρκικές δυνάμεις όμως διοικούσε Γερμανός στρατηγός, ο οποίος διέταξε αντεπίθεση. Οι Τούρκοι πήραν τους Ρώσους στο κυνήγι. Το φθινόπωρο του 1914, είχαν πάρει το Βατούμ (στη Γεωργία, σήμερα). Ο αρχηγός των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, μέγας δούκας Νικόλαος, ζήτησε (3 Ιανουαρίου 1915) από τους συμμάχους του στην Αντάντ να χτυπήσουν αυτοί τα Δαρδανέλια ή αλλού, ώστε να ελαφρωθεί η τουρκική πίεση.

Ως μέλος του βρετανικού πολεμικού συμβουλίου, αρμόδιος για τις ναυτικές επιχειρήσεις, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, από τις 25 Νοεμβρίου 1914, είχε προτείνει επίθεση του συμμαχικού στόλου εναντίον των Δαρδανελίων. Ο πρώτος λόρδος του ναυαρχείου, Τζον Άρμπουθνορ Φίσερ, είχε αντιδράσει. Το αίτημα του Νικόλαου επανέφερε στο προσκήνιο την πρόταση του Τσόρτσιλ. Μεγάλος αγγλογαλλικός στόλος συγκεντρώθηκε, κατέλαβε τα νησιά Λήμνο, Ίμβρο και Τένεδο και, στις 19 Φεβρουαρίου 1915, ξεκίνησε να κανονιοβολεί τις τουρκικές θέσεις στα Δαρδανέλια.

Οι Γερμανοί είχαν οργανώσει την άμυνα με σειρά ολόκληρη βαρέως πυροβολικού και πόντιση ναρκών. Ως τα μέσα Μαρτίου, οι Τούρκοι παρέμεναν αλώβητοι. Σχεδιάστηκε γενική επίθεση που θα επέτρεπε σε τέσσερα θωρηκτά να περάσουν τα στενά και να βάλουν στη μέση τα τουρκικά πολυβολεία. Η επιχείρηση εκδηλώθηκε στις 19 Μαρτίου και είχε τραγικά για τους Αγγλογάλλους αποτελέσματα. Δυο θωρηκτά βούλιαξαν, ένα τρίτο εγκαταλείφθηκε κι ένα άλλο υπέστη φοβερές ζημιές. Ο υπόλοιπος στόλος αναγκάστηκε να υποχωρήσει σε σημείο έξω από το βεληνεκές των τουρκικών πυροβόλων.

Οι Αγγλογάλλοι σχεδίασαν απόβαση στη χερσόνησο της Καλλίπολης που εκτείνεται στην ευρωπαϊκή πλευρά των στενών. Και πάλι ο Φίσερ πρόβαλε αντιρρήσεις. Και πάλι αγνοήθηκε. Η απόβαση πραγματοποιήθηκε στις 25 Απριλίου 1915, με τους συμμάχους να βγάζουν σε πέντε σημεία της στεριάς επτά μεραρχίες. Κόλλησαν στην ακτή που υπερασπίζονταν έξι τουρκικές μεραρχίες υπό τον Γερμανό Λίμαν φον Σάντερς και τον Τούρκο Εσάτ πασά, άλλοτε διοικητή των Ιωαννίνων, τον οποίο είχε αιχμαλωτίσει ο ελληνικός στρατός στα 1913.

Καθηλωμένοι στην ακτή, οι Αγγλογάλλοι σφάζονταν από τις τουρκικές αντεπιθέσεις, ενώ δυο θωρηκτά τους βυθίστηκαν από γερμανικό υποβρύχιο (το U – 21) και ένα τρίτο από τουρκικό τορπιλοβόλο που επάνδρωναν Γερμανοί. Στη Βρετανία, ο Φίσερ πρότεινε να αποσυρθούν οι δυνάμεις από την Καλλίπολη και να εγκαταλειφθεί η επιχείρηση κατάληψης των στενών. Ο Τσόρτσιλ επέμενε. Στις 15 Μαΐου 1915, ο Φίσερ υπέβαλε την παραίτησή του. Τέσσερα χρόνια αργότερα (1919), θα δημοσίευε τα απομνημονεύματά του με αυστηρή κριτική εναντίον του Τσόρτσιλ αλλά τότε όλα είχαν τελειώσει. Ο Φίσερ πέθανε στις 10 Ιουλίου 1920, σε ηλικία 79 χρόνων.

Οι σύμμαχοι έριξαν στις μάχες ακόμα δυο μεραρχίες αλλά οι Τούρκοι είχαν ενισχυθεί με ακόμα πέντε. Οι Αγγλογάλλοι σφάζονταν στην Καλλίπολη και ο επικεφαλής τους, στρατηγός σερ Άιαν Χάμιλτον, ζητούσε ενισχύσεις από ακόμα 95.000 άνδρες. Αυτή τη φορά, το πολεμικό συμβούλιο του αρνήθηκε. Οι επιχειρήσεις συνεχίστηκαν μάταιες. Τον Σεπτέμβριο του 1915, οι Αγγλογάλλοι σφάζονταν ακόμη στην Καλλίπολη, με τον Χάμιλτον να επιμένει να στέλνει τους άνδρες του στη σφαγή. Τον αντικατέστησαν με τον στρατηγό Κάρολο Μόνρο που είχε εντολή «να πράξει ό,τι νομίζει». Διέταξε «αθόρυβη εκκένωση» της Καλλίπολης. Τη νύχτα, 8 προς 9 Ιανουαρίου 1916, ο τελευταίος στρατιώτης αποχωρούσε. Στο σφαγείο του Χάμιλτον είχαν χάσει τη ζωή τους 130.000 άνδρες, ενώ ακόμα 60.000 βρέθηκαν εκτός μάχης από τις αρρώστιες που τους θέριζαν.

Για τη μάχη της Καλλίπολης, γράφτηκε πως «δεν υπήρξε στρατηγικό λάθος που να μην διαπράχθηκε», ενώ «η αποχώρηση έγινε άψογα», χωρίς καν να την αντιληφθούν οι Τούρκοι.

Πηγή: http://historyreport.gr

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Οπως όλα τα δράματα, έτσι και η παράνοια που ζούμε μοιάζει να κορυφώνεται. Ο Αλ. Τσίπρας χαριεντίζεται on camera με τον Γ. Παπανδρέου ενώ τον διώκει με Εξεταστική, η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου δεν κατανοεί καν τον σουρεαλισμό να δηλώνει «αρμοδία μόνο για την είσοδο των μεταναστών κι όχι για την έξοδο» (!), ο κ. Αριστείδης (που σιχαίνεται την αριστεία) Μπαλτάς ξηλώνει ό,τι θετικό έγινε στην παιδεία τις τελευταίες δεκαετίες, οι δε κ. Φλαμπουράρης και Σκουρλέτης απειλούν ξανά με δημοψήφισμα. «Εμείς δεν πήραμε εντολή να εφαρμόσουμε το mail Χαρδούβελη. Αν λοιπόν δεν υποχωρήσουν οι δανειστές, θα απευθυνθούμε και πάλι στους πολίτες», λένε.

Ας ασχοληθούμε με το τελευταίο που είναι και το ζέον, κι ας αποπειραθούμε (δεν είναι εύκολο) να μπούμε για λίγο στο μυαλό π.χ. του κ. Φλαμπουράρη. Κι ας εξετάσουμε το απευκταίο σενάριο οι εταίροι να συμφωνήσουν πως δεν χρειάζεται καμία περικοπή σε μισθούς και συντάξεις, αλλά να επιμείνουν σε αλλαγές και στα τέσσερα «αγκάθια», όπως τα περιέγραψε ο κ. Τσίπρας: ασφαλιστικό, εργασιακά, ΦΠΑ, ιδιωτικοποιήσεις.
Ποιο, άραγε, θα είναι το ερώτημα ενός δημοψηφίσματος σε μια τέτοια περίπτωση; Προφανώς αυτό που ήδη υπονοεί αυτάρεσκα ο κ. Φλαμπουράρης: «Θέλετε να εφαρμόσουμε τις αλλαγές που μας εισηγούνται οι θεσμοί (sic) ή προτιμάτε η κυβέρνηση να προσπαθήσει όσα υποσχέθηκε στη Θεσσαλονίκη;».
Χάρμα ακούγεται το ερώτημα, μόνον που λείπει μια λεπτομέρεια. Το πώς θα μεταφρασθεί στις άλλες γλώσσες. Για να το συνειδητοποιήσουμε, ας ξαναβγούμε από το μυαλό του κ. Φλαμπουράρη. Ο τίτλος σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ θα είναι «Οι Ελληνες ψηφίζουν για το Grexit», ενώ το σύνολο των ευρωπαϊκών ΜΜΕ θα μιλάει για μια σχιζοφρενή κυβέρνηση που «προκαλεί δημοψήφισμα ρωτώντας τους Ελληνες αν δέχονται να κάνουν με τα δανεικά της Ε.Ε. ό,τι κάνει και η υπόλοιπη Ευρώπη ή αν προτιμούν να τους χρηματοδοτεί η Ε.Ε. και να ξοδεύουν τα χρήματα όπως γουστάρουν».
Πριν από πέντε μήνες διατύπωσα σε αυτή τη στήλη την εξής αυτονόητη πρόβλεψη: «Τη στιγμή που όποια μελλοντική κυβέρνηση αναγγείλει δημοψήφισμα για την έγκριση ή μη οποιασδήποτε συμφωνίας με τους εταίρους (όπως απειλεί ο ΣΥΡΙΖΑ), η χώρα μας θα τεθεί αυτομάτως εκτός Ευρωζώνης. Μην αυταπατώμεθα, ο τρόπος που θα συμβεί τούτο έχει ήδη συμφωνηθεί και η Ελλάδα δεν θα προλάβει καν να φτάσει σε δημοψήφισμα. Η οικονομία της θα καταρρεύσει αμέσως, διότι απλούστατα η Ε.Ε. δεν θα περιμένει ένα και πλέον μήνα την απόφασή μας. Θα αποτρέψει με κάθε διαθέσιμο πολιτικό και οικονομικό μέσο τον κίνδυνο η κρίση να γενικευθεί και δεν θα αφήσει τις αγορές ανέλεγκτες να στοιχηματίζουν το μέλλον της Ε.Ε.».
Αραγε δεν καταλαβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι, τη στιγμή που θα αναγγείλουν το δημοψήφισμα, η χώρα θα καταρρεύσει από μόνη της πριν καν αυτό διεξαχθεί; Ποιος θα αφήσει έστω ένα ευρώ στις τράπεζες όταν θα ξέρει ότι επίκειται ψηφοφορία για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη ή την επιστροφή στη δραχμή;
Κάπου εδώ όμως προκύπτει και η ευθύνη ενός ανδρός που παραδόξως δεν έχει αναδειχθεί. Βάσει του Συντάγματος, το δημοψήφισμα οφείλει να το συνυπογράψει, άρα να εγκρίνει, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που επωμίζεται έτσι τη μέγιστη ευθύνη που του έχει απομείνει. Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό και σαφές: Θα εξακολουθήσει ο Πρ. Παυλόπουλος να παρακολουθεί άπρακτος τον ασυνάρτητο ΣΥΡΙΖΑ να απειλεί την Ε.Ε. ότι θα αυτοκτονήσουμε; Ή θα διαμηνύσει επιτέλους στον κ. Τσίπρα ότι θα τον βρει απέναντί του αν επιχειρήσει να διαλύσει τη χώρα για να λύσει το εσωκομματικό του πρόβλημα με τους ιδεοληπτικούς παλαιοκομμουνιστές που μπλέξαμε; Διότι περί αυτού πρόκειται.
Και για να γίνω σαφέστερος. Μακάρι να έχει συνειδητοποιήσει ο κ. Παυλόπουλος ότι ο ρόλος του δεν είναι διακοσμητικός όπως των προκατόχων του. Μακάρι, γιατί θα είναι τραγέλαφος ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως ο «καλύτερος μαθητής» του ιδρυτή της Ν.Δ. που έβαλε τη χώρα στην ΕΟΚ (χωρίς δημοψήφισμα) να υπογράψει την εθνική καταστροφή της από μια κυβέρνηση που είναι κακέκτυπο ακόμη και της σοσιαλιστικής παρωδίας του ’81.
Και καθώς ως εναλλακτική λύση ακούγεται και αυτή των εκλογών, ο κ. Παυλόπουλος έχει έναν επιπλέον λόγο να παρέμβει. Τη χώρα κυβερνά η αλλοπρόσαλλη σύμπραξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ γιατί κάποτε ο ίδιος ως υπ. Εσωτερικών σκαρφίστηκε το περιβόητο μπόνους των 50 εδρών. Θα προσφέρει λοιπόν μείζονα υπηρεσία στον τόπο να παραδεχθεί, έστω τώρα, ότι η εν λόγω επιλογή ήταν μείζον σφάλμα του, υπενθυμίζοντας έτσι και στον κ. Τσίπρα πώς βρέθηκε στην εξουσία, γιατί μοιάζει να το έχει ξεχάσει...
Πηγή: Καθημερινή (Ζούλας)

 

Αξιοποίηση των ταμειακών διαθεσίμων των φορέων του Δημοσίου!

«Η Ελλάδα πρέπει να χρησιμοποιήσει τα ταμειακά διαθέσιμα για μισθούς και συντάξεις»

Στην αξιοποίηση των ταμειακών διαθεσίμων των φορέων του Δημοσίου θα πρέπει να προχωρήσει η κυβέρνηση για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις στο τέλος Απριλίου, σύμφωνα με παράγοντα του υπουργείου Οικονομικών που μίλησε στο Reuters.
«Είναι τα τελευταία ταμειακά διαθέσιμα που έχει το ελληνικό Δημόσιο» δήλωσε ο ίδιος παράγοντας που εκτίμησε τα διαθέσιμα αυτά σε 2 δισ ευρώ. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», το ποσό αυτό κινείται πέριξ των 2,5 δισ ευρώ.
Μάλιστα, σύμφωνα με το Reuters, στελέχη του υπουργείου Οικονομικών αναφέρουν ότι το ταμειακό ισοζύγιο του Δημοσίου θα είναι αρνητικό από τις 20 Απριλίου εάν η κυβέρνηση δεν χρησιμοποιήσει τα τελευταία 2 δισ. σε καταθέσεις διάφορων φορέων του Δημοσίου.
Χωρίς, δε, τα κεφάλαια αυτά, η κυβέρνηση θα είχε έλλειμμα 1,6 δισ. ευρώ σε σχέση με τις πληρωμές μισθών και συντάξεων στα τέλη του μήνα.
Διαψεύδει το ΥΠΟΙΚ
Από την πλευρά του, το υπουργείο Οικονομικών διαψεύδει το εν λόγω δημοσίευμα τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «σημερινά δημοσιεύματα ειδησεογραφικών πρακτορείων που αναφέρονται στα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου, θεωρούνται ανυπόστατα και διαψεύδονται με κατηγορηματικό τρόπο».
Πηγή: Καθημερινή

Μαζέψτε τη!

Το κάνει επίτηδες;. Το κάνει χωρίς να το καταλαβαίνει; Είναι ζήτημα ιδεοληψίας; Είναι θέμα εμμονής; Ότι κι αν είναι, όλα αυτά τα ερωτήματα δεν αφορούν παρά την ίδια και τους οικείους της. Γιατί εκείνο που αφορά την χώρα, την κοινωνία και, φυσικά, την κυβέρνηση, είναι το αποτέλεσμα των ενεργειών της.
Το αποτέλεσμα λοιπόν της μέχρι στιγμής υπουργίας της Τάσιας Χριστοδουλοπούλου στο κρίσιμο πόστο της πολιτικής για τους μετανάστες, είναι τριπλό: πρώτον, ότι έχει φέρει το ευαίσθητο ζήτημα του χαρτοφυλακίου της σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ ότι πριν αναλάβει, δεύτερον ότι προκαλεί με τον πλέον άγριο τρόπο τη νοημοσύνη και τις αντιλήψεις των ανθρώπων που έφεραν πραγματικά το κόμμα της στην εξουσία και, τρίτον, ότι, de facto στηρίζει πολιτικά τη Χρυσή Αυγή.
Το γιατί, είναι προφανές στον καθένα: όταν η αρμόδια υπουργός δεν βλέπει μετανάστες που γυρνούν χωρίς ελπίδα στους δρόμους της Αθήνας αλλά ανθρώπους που βγαίνουν για να… λιαστούν στην Ομόνοια κι όταν λέει να μην υπερβάλλει κανείς με το πρόβλημα καθώς το 2015 περιμένουμε… το πολύ άλλους… 100.000 που δεν είναι μετανάστες αλλά πρόσφυγες, ωστόσο πάλι εδώ θα βρεθούν χωρίς τίποτα, τότε, είναι ξεκάθαρο ότι η Χρυσή Αυγή έχει τον άνθρωπό της μέσα στην καρδία της κυβέρνησης. Ποιος αμφιβάλει ότι είναι η μόνη που κερδίζει από αυτό το αδιανόητο αλαλούμ και μάλιστα σε μια στιγμή που το έχει ανάγκη; – περίπου το ίδιο, αν και σε μικρότερη, προς στιγμή τουλάχιστον, κλίμακα – συμβαίνει και με την πολιτική για τις καταλήψεις και τους λεγόμενους «αντεξουσιαστές».
Όμως, σε τελική ανάλυση, αυτό είναι το λιγότερο σημαντικό απ’ όλα. Εκείνο που έχει την πραγματική σημασία είναι το πρώτο: είναι η μεγάλη βλάβη που έχει ήδη επέλθει στο θέμα και που δύσκολα θα αποκατασταθεί, ενώ κάθε μέρα που περνάει με αυτή την πολιτική σε εφαρμογή, αυτό γίνεται ακόμα δυσχερέστερο.
Ολο αυτό είναι λάθος από πάνω μέχρι κάτω. Και είναι τόσο λάθος, που δεν χρειάζεται να εξηγήσει κανείς αναλυτικά το γιατί. Και γίνεται ακόμα περισσότερο λάθος όταν η Ελλάδα βρίσκεται την ίδια ώρα στην κόψη του ξυραφιού: δεν έχει την πολυτέλεια να σπαταλά ενέργεια και δυνάμεις.
Εκείνο που χρειάζεται είναι να το κατανοήσουν επειγόντως στο πρωθυπουργικό γραφείο και να πράξουν, το γρηγορότερο δυνατό, τα δέοντα πέρα από τις όποιες χθεσινές εξαγγελίες η ανάγκη για τις οποίες προέκυψε σε μεγάλο βαθμό και από την τραγική πολιτική που εξέφρασε η υπουργός το αμέσως προηγούμενο διάστημα.
Συνεπώς, πλέον, η άμεση απομάκρυνση της αρμόδιας υπουργού με την αδιανόητη λογική δεν αρκεί εκεί που έχουν φτάσει πια τα πράγματα. Δεν φτάνει να «μαζέψουν» την ίδια, πρέπει να μαζέψουν επίσης και την πολιτική που αντιπροσωπεύει και που ήδη αποδείχθηκε αυστηρώς ακατάλληλη...
Πηγή: Βήμα

Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η Ζωή εν τάφω...

Η Ella Arensman, πρόεδρος του «Εθνικού Ιδρύματος Μελέτης Αυτοκτονιών» στις ΗΠΑ, δήλωσε ότι μετά την είδηση που ξέσπασε για την αυτοχειρία του γνωστού ηθοποιού Robin Williams, έλαβε «πέντε emails από ανθρώπους που είχαν αναρρώσει από μια κρίση αυτοκτονίας και έλεγαν ότι σκέφτονται και πάλι την αυτοκτονία». Σύμφωνα με την ίδια «η υπερβολική δημοσιότητα μπορεί να έχει μεταδοτική επίδραση στις ευάλωτες ομάδες», κάτι που πιστοποιήθηκε το 2009 από τη μεγάλη αύξηση αυτοχειριών στη Γερμανία μετά την αυτοκτονία του γνωστού ποδοσφαιριστή Robert Enke.

Η επιστήμων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και συντάκτρια σχετικής έκθεσης του ΟΗΕ για τις αυτοκτονίες Alexandra Fleischmann, επιβεβαίωσε ότι μέρος της ευθύνης για το φαινόμενο, «φέρει η δημοσιότητα που δόθηκε σε αυτοκτονίες διάσημων ανθρώπων, όπως του Robin Williams» και πρόσθεσε ότι «η αυτοκτονία δεν θα πρέπει να ωραιοποιείται ή να εντυπωσιάζει» διότι δημιουργεί μιμητές.

Πού να ήξεραν οι φουκαριάρες του ΠΟΥ ότι στην Ελλάδα η πρόεδρος της Βουλής, όχι μόνο θα έδινε τη μέγιστη δημοσιότητα σε μια αυτοκτονία, αλλά θα ηρωοποιούσε με τον πιο χυδαίο τρόπο την πράξη ενός δυστυχή για να κερδίσει μικροπολιτικά οφέλη; Πού να φανταστούν ότι η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου μαζί με την ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σοφία Σακοράφα, τον γενικό γραμματέα της Βουλής κ. Γιώργο Θαλάσση και τα μέλη της «Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους» θα έπαιζαν θέατρο με τον θάνατο ενός δυστυχή αυξάνοντας τις πιθανότητες για μελλοντικές απόπειρες ευάλωτων ανθρώπων οι οποίοι, σύμφωνα με την έκθεση του ΠΟΥ, μπορεί να μιμηθούν τη δοξασμένη από την πολιτεία πράξη; Και τι ακριβώς τίμησαν η πρόεδρος της Βουλής, ο γραμματέας της (που είναι κι εκπαιδευτικός - τρομάρα μας!) και η κ. Σακοράφα; Το διαταραγμένο μήνυμα ενός 77χρονου αυτόχειρα που ήθελε να πάρει τα καλάσνικοφ και πίστευε «πως οι νέοι χωρίς μέλλον κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες»;

Η κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς είναι επικίνδυνη για τον τόπο σε όλα τα επίπεδα. Δεν ορρωδούν προ ουδενός· ούτε στον θάνατο των δυστυχών. Τα αλέθουν όλα, ακόμη και τις αυτοκτονίες, στον μύλο της προσωπικής τους προβολής. Οδηγούν τη χώρα στη χρεοκοπία και την Πολιτεία σε περαιτέρω αποσύνθεση. Φτιάχνουν εθνικολαϊκά πανηγύρια αντάξια τριτοκοσμικών καθεστώτων, προσφέροντας λίγο αρνί και πολύ θέαμα. Μοιράζουν ψίχουλα στους ιθαγενείς και σκορπούν εκατομμύρια για εξοπλιστικές δαπάνες. Διαρρηγνύουν τους εύθραυστους δημοκρατικούς θεσμούς βάζοντας και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να πρωταγωνιστεί σε λατινοαμερικανικά σόου περί «επαχθούς χρέους». Η πρόεδρος της Βουλής απειλεί δημοσιογράφους να γράφουν καθ’ υπόδειξη, διότι αλλιώς «θα τη βρουν απέναντι». Υβρίζει τους βουλευτές με χυδαία υπονοούμενα περί αλκοολισμού: «θα εξετάσω και τι διανέμεται στο κυλικείο αυτές τις ώρες αν συνεχίσετε», είπε η ανεκδιήγητη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ διαλύει τη μεγαλύτερη κατάκτηση της μεταπολίτευσης που ήταν η εμπέδωση του δημοκρατικού καθεστώτος. Η δημόσια τάξη καταλύεται πολλαπλώς με μπάχαλους να καίνε πάλι αυτοκίνητα, να καταλαμβάνουν (παλιά τους τέχνη...) δημόσια κτίρια και να μαγαρίζουν «Πρώτη Φορά» τους τοίχους του Κοινοβουλίου. Οι παράνομοι μετανάστες στοιβάζονται εκ νέου στο κέντρο της Αθήνας. Οι λιγοστές επιχειρήσεις καταρρέουν από έλλειψη ρευστότητας, ενώ η κυβέρνηση αρπάζει τα τελευταία αποθεματικά ταμείων και οργανισμών για να βγάλει τον μήνα.

Μεγαλύτερο κακό και από τη χρεοκοπία της χώρας, είναι η χρεοκοπία της Δημοκρατίας που μεθοδεύει η κυβέρνηση. Κι αυτό διότι, αν οι θεσμοί λειτουργούν, ακόμη και η χειρότερη οικονομική κατάρρευση μπορεί να διορθωθεί. Αν όχι, ο φαύλος κύκλος της ανέχειας και της ανομίας θα συνεχίζεται αενάως και διαρκώς διευρυνόμενος.
Πηγή: Καθημερινή (Μανδραβέλης)

ΞΕΚΙΝΑ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ!

Μίλησε κανείς για ανάπτυξη και δεν το ακούσαμε; Βιάζεται η κυβέρνηση να διορίσει ξανά όσους έφυγαν από το Δημόσιο, φαντάζεται κοινοπραξίες με άλλα κράτη και επιχορηγεί μη βιώσιμες βιομηχανικές μονάδες για ψηφοθηρικούς λόγους. Εν τω μεταξύ, η πραγματική οικονομία έχει «παγώσει». Ο νέος γύρος της υπερφορολόγησης επιχειρήσεων θα οδηγήσει σε θεαματική άνοδο της ανεργίας. Οι ξένοι επενδυτές φεύγουν, γιατί δεν αντέχουν την αβεβαιότητα και την απουσία έγκυρων συνομιλητών. Χωρίς ανάπτυξη δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση. Και μέχρι τώρα, αυτή η κυβέρνηση, παρά τις εξαγγελίες της, κάνει ό,τι μπορεί για να δυσκολέψει την ανάκαμψη, ενώ πολλοί υπουργοί σε κρίσιμα πόστα ονειρεύονται μια Ελλάδα βασισμένη σε κάποιο τριτοκοσμικό μοντέλο.

ΠΗΓΗ: Καθημερινή 4-4-15 (Κύριο άρθρο)

ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΒΡΕΓΜΕΝΟΣ ΤΗ ΒΡΟΧΗ;

Σε υποβάθμιση της Ελλάδας προχώρησε η Fitch

Σε υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της ελληνικής οικονομίας προχώρησε ο οίκος αξιολόγησης fitch τοποθετώντας την Ελλάδα στην κλίμακα CCC από Β.
Όπως αναφέρει ο οίκος η μη πρόσβαση στις αγορές, η αβέβαιη προοπτική για την έγκαιρη εκταμίευση των δόσεων και η στενότητα ρευστότητας του εγχώριου τραπεζικού συστήματος ασκούν πίεση στην χρηματοδότηση της ελληνικής κυβέρνησης.
Στο πλαίσιο αυτό η Fitch αναμένει ότι η κυβέρνηση θα επιζήσει από το τρέχον πρόβλημα ρευστότητας χωρίς να αθετήσει κάποια από τις υποχρεώσεις της, αλλά τα πολύ υψηλά ρίσκα οδήγησαν στην υποβάθμιση.
Πηγή: Καθημερινή

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ;

Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν ανατρέπει το νόμο της βαρύτητας του Νεύτωνα

Posted on 18/04/2011 by physics4u

Ο νόμος του Νεύτωνα για τη βαρύτητα ήταν πολύ σημαντικός διότι ενσωμάτωνε σε μία σχέση όλα όσα είχαν προσπαθήσει να εξηγήσουν για το Ηλιακό Σύστημα ο Κοπέρνικος, ο Κέπλερ και ο Γαλιλαίος, ενώ έδωσε με ακρίβεια τις κινήσεις των πλανητών γύρω από τον ήλιο. Έτσι, αφού εξουσίαζε όλο το γνωστό σύμπαν οι φυσικοί υπέθεταν ότι το πρόβλημα της βαρύτητας είχε επιλυθεί και χρησιμοποιούσαν τον τύπο του Νεύτωνα για να εξηγήσουν τα πάντα, από την πτήση ενός βέλους μέχρι την τροχιά ενός κομήτη.

Όμως, μετά από μερικούς αιώνες ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έμελλε να ήταν ο πρώτος που θα συνειδητοποιούσε ότι ίσως υπήρχαν περισσότερα πράγματα σχετικά με τη βαρύτητα από όσα είχε φανταστεί ο Νεύτωνας. Έπειτα από το annus mirabilis 1905, οπότε δημοσίευσε πέντε ιστορικές εργασίες, ο Αϊνστάιν επικεντρώθηκε στην επέκταση της θεωρίας της ειδικής σχετικότητας σε μια γενική θεωρία. H επέκταση περιελάμβανε μια ριζικά διαφορετική ερμηνεία της βαρύτητας βασισμένη σε μια θεμελιωδώς διαφορετική εκδοχή του τρόπου που οι πλανήτες, οι δορυφόροι και τα μήλα έλκονται μεταξύ τους.

Εισαγωγή του χωροχρόνου

Στον πυρήνα της νέας προσέγγισης του Αϊνστάιν βρισκόταν η ανακάλυψη ότι τόσο ο χώρος όσο και ο χρόνος είναι εύκαμπτοι και προσαρμοστικοί, ως συνέπεια της θεωρίας του για την ειδική σχετικότητα. Γιατί ένας ακίνητος παρατηρητής βλέπει και διαφορετική διάρκεια ενός γεγονότος και διαφορετικά μήκη, από ό,τι βλέπει ένας κινούμενος παρατηρητής. Και μάλιστα οι ευελιξίες (μεταβλητότητες) του χώρου και του χρόνου είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες, πράγμα που οδήγησε τον Αϊνστάιν στη θεώρηση μίας και μόνο, ενιαίας, ευπροσάρμοστης οντότητας, στον χωρόχρονο.

Το 1905 ο Henri Poincare  σε μια εργασία που υπέβαλε προς δημοσίευση τον Ιούλιο του 1905, λίγες μέρες πριν δημοσιεύσει ο Αϊνστάιν την θεωρία της ειδικής σχετικότητας, πρότεινε ότι όλες οι δυνάμεις θα έπρεπε να μετατραπούν σύμφωνα με τους μετασχηματισμούς Λόρεντζ. Αλλά αν συνέβαινε αυτό, τόνισε, ο νόμος της βαρύτητας του Νεύτωνα, δεν μπορεί να ισχύει όπως είναι επειδή ο νόμος αυτός επιτρέπει την ακαριαία δράση από απόσταση. Κατ’ αναλογία με την ηλεκτρομαγνητική θεωρία, ο Poincaré πρότεινε ότι και οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις πραγματοποιούνται με την ταχύτητα του φωτός και περιλαμβάνουν κύματα που διαδίδονται με σταθερό ρυθμό. Νωρίτερα, το 1900, ο Λόρεντζ είχε αφήσει να εννοηθεί ότι και η βαρύτητα θα μπορούσε να αποδοθεί σε ενέργειες που ταξιδεύουν με την ταχύτητα φωτός.

Αλλά και σύμφωνα με τον Αϊνστάιν η νευτώνεια θεωρία για τη βαρύτητα έπρεπε να είναι λανθασμένη, λόγω του ότι στη νευτώνεια θεώρηση η βαρυτική δύναμη είναι αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασης μεταξύ των δύο σωμάτων. Αλλά με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας, η απόσταση αλλάζει ανάλογα με το σύστημα αναφοράς. Ή για να το πούμε αλλιώς ο νόμος του Νεύτωνα δεν συμφωνεί με την ειδική θεωρία της σχετικότητας, γιατί τα διαστήματα δεν είναι σταθερά ως προς τους μετασχηματισμούς Lorentz. Συνεπώς, έπρεπε να διατυπωθεί με τέτοιον τρόπο ο νόμος της Παγκόσμιας Έλξης, ώστε να είναι σταθερός ως προς τους μετασχηματισμούς Lorentz.

Αποδείχθηκε ότι αυτός ο ευέλικτος χωρόχρονος ήταν η αιτία εμφάνισης της βαρύτητας. Αυτή η παράδοξη ευελιξία είναι αναμφίβολα κάτι που δύσκολα μπορούμε να κατανοήσουμε, αλλά υπάρχει ένας εύκολος τρόπος οπτικοποίησης της φιλοσοφίας του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα.

Τα τρία διαγράμματα είναι δισδιάστατες αναπαραστάσεις του τετραδιάστατου
χωροχρόνου, αν αγνοήσουμε το χρόνο και τη μία χωρική διάσταση.

• Στο διάγραμμα (a) παρουσιάζεται μια επίπεδη, λεία και αδιατάρακτη επιφάνεια χωρισμένη σε τετραγωνάκια, η οποία αναπαριστά έναν χώρο δίχως σώματα στο εσωτερικό του. Αν ένας πλανήτης εισέλθει και διασχίσει αυτόν το χώρο θα ακολουθήσει μια ευθεία γραμμή.
• Στο διάγραμμα (b) φαίνεται ο χώρος που έχει παραμορφωθεί από ένα βαρύ αντικείμενο όπως ο Ήλιος. Το βάθος της παραμόρφωσης εξαρτάται από τη μάζα του αντικειμένου.
• Στο διάγραμμα (c) παρουσιάζεται η Γη μας που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από την
  παραμόρφωση που έχει προκαλέσει ο Ήλιος. Η Γη φυσικά προκαλεί τη δική της μικρή παραμόρφωση στον χωροχρόνο, αλλά είναι πολύ μικρή επειδή ο πλανήτης είναι πολύ πιο ελαφρός από τον Ήλιο.

O χωρόχρονος αποτελείται από τέσσερις διαστάσεις, τρεις χωρικές και μία χρονική, πράγμα που οι περισσότεροι θνητοί δυσκολεύονται να φανταστούν. Για ευκολία, ας θεωρήσουμε δύο χωρικές διαστάσεις, όπως φαίνεται στο πιο πάνω σχήμα. Ευτυχώς, αυτός ο στοιχειώδης χωρόχρονος διαθέτει πολλά από τα κύρια χαρακτηριστικά του αυθεντικού χωροχρόνου, και έτσι αποτελεί μια βολική απλοποίηση.

Στο διάγραμμα (a) φαίνεται ότι ο χώρος (και κατ’ ουσίαν ο χωρόχρονος μοιάζει με ένα ελαστικό κομμάτι ύφασμα και τα τετραγωνάκια στην ύφανση του μας βοηθούν να δείξουμε ότι αν κανένα αντικείμενο δεν υπάρχει στον χώρο, τότε το «ύφασμα» είναι επίπεδο και αδιατάρακτο.

Στο διάγραμμα (b) φαίνεται ο τρόπος που ο εύκαμπτος δισδιάστατος χωρόχρονος αλλάζει ριζικά όταν τοποθετήσουμε πάνω του ένα αντικείμενο. Το δεύτερο αυτό διάγραμμα θα μπορούσε να αναπαριστά το χώρο που παραμορφώνεται εξαιτίας του Ήλιου, ακριβώς όπως το τραμπολίνο παραμορφώνεται κάτω από το βάρος μιας μπάλας του μπόουλινγκ.

Στην πραγματικότητα, η αναλογία με το τραμπολίνο μπορεί να επεκταθεί. Αν η μπάλα του μπόουλινγκ αναπαριστά τον Ήλιο, τότε μια μπάλα του τένις που αναπαριστά τη Γη μπορεί να τεθεί σε τροχιά γύρω του, όπως φαίνεται στο διάγραμμα(c). H μπάλα του τένις ουσιαστικά δημιουργεί το δικό της μικροσκοπικό κοίλωμα στο τραμπολίνο και μεταφέρει το κοίλωμα της κατά την πορεία της πάνω στο τραμπολίνο. Αν θέλουμε να μοντελοποιήσουμε τη Σελήνη, τότε θα πρέπει να προσαρτήσουμε ένα βόλο στο κοίλωμα της μπάλας του τένις και να τον αναγκάσουμε να περιφέρεται γύρω από αυτήν, καθώς η μπάλα του τένις και το κοίλωμα της θα κινούνται γύρω από την κοιλότητα που έχει δημιουργηθεί από την μπάλα του μπόουλινγκ.

Η καμπύλωση του χωροχρόνου και η βαρύτητα

Ο Νεύτωνας έλεγε ότι ένα μήλο έπεφτε στη Γη επειδή υπήρχε μια αμοιβαία ελκτική βαρυτική δύναμη ανάμεσα τους, αλλά ο Αϊνστάιν αισθανόταν ότι είχε μια βαθύτερη κατανόηση του τι προκαλούσε αυτή την έλξη: το μήλο έπεφτε στη Γη καθώς συνέχιζε την πτώση του προς τη βαθιά κοιλότητα του χωροχρόνου που προκαλείται από τη μάζα της Γης.

H παρουσία αντικειμένων στο χωρόχρονο αναδεικνύει μια αμφίδρομη σχέση. Το σχήμα του χωροχρόνου επηρεάζει την κίνηση αντικειμένων, και την ίδια στιγμή αυτά τα αντικείμενα καθορίζουν το σχήμα του χωροχρόνου. Με άλλα λόγια, τα κοιλώματα του χωροχρόνου που επηρεάζουν τον Ήλιο και τους πλανήτες δημιουργούνται από τον ίδιο τον Ήλιο και τους πλανήτες. O John Wheeler, ένας από τους πλέον διακεκριμένους φυσικούς του 20ού αιώνα που ασχολήθηκαν με τη γενική σχετικότητα, συνόψισε τη θεωρία στο απόφθεγμα «η ύλη λέει στο χώρο πώς να καμπυλωθεί και ο χώρος λέει στην ύλη πώς να κινηθεί». Παρ’ ότι ο Wheeler θυσίασε την ακρίβεια για χάρη της κομψότητας (ο «χώρος» έπρεπε να είναι «χωρόχρονος»), η προηγουμένη δήλωση παραμένει μια έξοχη σύνοψη της θεωρίας του Αϊνστάιν.

Γενική Θεωρία της Σχετικότητας (βαρύτητας) Αρχή της ισοδυναμίας: Η βαρύτητα επηρεάζει όλα τα αντικείμενα με τον ίδιο τρόπο. Δεν μπορεί να διακριθεί αν προέρχεται από την επιτάχυνση ή από ένα άλλο σώμα. Τέλος, είναι μια φανταστική δύναμη, όπως και η φυγόκεντρος στην κυκλική κίνηση Τι προκαλεί την επιτάχυνση; Η καμπύλωση του χωροχρόνου λέει στην ύλη πώς να κινηθεί Τι προκαλεί την καμπυλότητα; Η ύλη / ενέργεια λέει στον χωροχρόνο πώς να καμπυλωθεί Η νέα εξίσωση βαρύτητας οδηγεί σε μια μη Ευκλείδια Γεωμετρία, στην οποία η καμπύλη τροχιά συμπίπτει με μια γραμμή ελάχιστου μήκους (γεωδαισιακή).

Η νέα θεωρία της βαρύτητας

Η νέα θεωρία του δέχεται πως λόγω της μάζας ή ισοδύναμα όταν υπάρχει ενέργεια, η γεωμετρία του χώρου παύει να είναι ευκλείδια.   Στην ευκλείδια γεωμετρά π.χ γνωρίζουμε πως το εμβαδόν της σφαιρικής επιφάνειας είναι S=4πr² .

ή αν λύσουμε ως προς την ακτίνα  

Όμως στη νέα θεωρία βαρύτητας ή όπως λέγεται Γενική Θεωρία της Σχετικότητας (ΓΘΣ), η διαφορά  δεν είναι μηδέν αλλά
=Gm/3c²

Η παραπάνω σχέση είναι η θεμελιώδης εξίσωση της Αϊνστάινιας βαρύτητας και συνδέει το αίτιο (δηλαδή τη μάζα m) με το αποτέλεσμα , δηλαδή την απόκλιση από την ευκλείδια γεωμετρία .

Από τη τροποποιημένη γεωμετρία που έχουμε ήδη προσδιορίσει, μπορούμε να βρούμε τη τροχιά, που συμπίπτει με τη γραμμή του ελάχιστου μήκους.

Η γραμμή όμως του ελάχιστου μήκους σε μια τροποποιημένη (μη ευκλείδια) γεωμετρία δεν είναι η ευθεία γραμμή. Στην εποχή όμως του Αϊνστάιν υπήρχε ευτυχώς η κατάλληλη μη ευκλείδια γεωμετρία, στην οποία  η καμπύλη τροχιά συμπίπτει με τη γραμμή ελάχιστου μήκους.

Το σχήμα λοιπόν που πρότεινε ο Αϊνστάιν για τη θεωρία βαρύτητας μπορεί να συνοψισθεί ως εξής:

Η μάζα μέσω της εξίσωσης βαρύτητας οδηγεί σε μια μη Ευκλείδια Γεωμετρία, στην οποία η καμπύλη τροχιά συμπίπτει με μια γραμμή ελάχιστου μήκους (γεωδαισιακή).

Την καμπυλότητα του χώρου την προκαλεί η παρουσία της ύλης, δηλαδή της μάζας (ή αν προτιμάτε της ενέργειας). Έτσι τα σώματα κινούνται όχι λόγω κάποιας βαρυτικής δύναμης αλλά κινούνται στις τροχιές του καμπύλου χωρόχρονου, που λέγονται γεωδαισιακές. Η γεωδαισιακή είναι η καμπύλη με το μικρότερο μήκος, όπως η ευθεία στον επίπεδο Ευκλείδιο χώρο.

Τα βασανιστικά χρόνια 1907-1915

Αυτή η έννοια του ευέλικτου χωροχρόνου ίσως να ακούγεται  τρελή, αλλά ο Αϊνστάιν ήταν πεπεισμένος πως ήταν σωστή. Συμφωνά με τα δικά του αισθητικά κριτήρια, η σύνδεση μεταξύ του προσαρμοστικού χωροχρόνου και της βαρύτητας έπρεπε να ισχύει, ή όπως δήλωσε ο ίδιος ο Αϊνστάιν: «Όταν κρίνω μια θεωρία, αναρωτιέμαι κατά πόσο, αν εγώ ήμουν ο Θεός, θα είχα φτιάξει τον κόσμο με τέτοιο τρόπο». Ωστόσο, αν ο Αϊνστάιν επρόκειτο να πείσει τον υπόλοιπο κόσμο ότι είχε δίκιο, έπρεπε να επινοήσει ένα μαθηματικό τύπο που να περιγράφει τη θεωρία του. H μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισε ο Αϊνστάιν ήταν η μετατροπή της μάλλον ασαφούς έννοιας του χωροχρόνου και της βαρύτητας, όπως περιγράφτηκε πιο πάνω με το σχήμα, σε μια φορμαλιστική θεωρία της γενικής σχετικότητας, διατυπωμένη σε αυστηρό μαθηματικό πλαίσιο.

O Αϊνστάιν χρειάστηκε οκτώ χρόνια επίπονης θεωρητικής έρευνας προτού καταφέρει να υποστηρίξει τη διαίσθηση του με έναν λεπτομερή, λογικό μαθηματικό συλλογισμό. Στη διάρκεια αυτών των οκτώ ετών πέρασε σημαντικές δυσκολίες, ενώ όποτε οι υπολογισμοί του έμοιαζαν να καταρρέουν, βίωνε περιόδους βαριάς ψυχολογικής κατάπτωσης. H διανοητική προσπάθεια θα οδηγούσε τον Αϊνστάιν στο χείλος νευρικής κατάρρευσης. Η πνευματική του κατάσταση και η απελπισία του αποκαλύπτονται σε σύντομα σχόλια που έγραψε σε επιστολές σε φίλους του, στη διάρκεια αυτών των επίπονων χρόνων.

Σε κάποια επιστολή, εκλιπαρούσε τον φίλο και συμμαθητή του Marcel Grossmann: “Πρέπει να με βοηθήσεις, διαφορετικά θα τρελαθώ!». Στον Paul Ehrenfest έλεγε ότι η ενασχόληση με τη σχετικότητα είναι σαν να τρέχεις μέσα σε «μια βροχή από φωτιά και θειάφι». Και, σε μια άλλη επιστολή, ανησυχούσε και αναρωτιόταν εάν «ανέδειξα κάτι σχετικά με τη θεωρία της βαρύτητας που θα με εκθέσει στον κίνδυνο του εγκλεισμού σε ψυχιατρείο».

Το κουράγιο που επέδειξε ο Αϊνστάιν επιχειρώντας να βαδίσει σε ανεξερεύνητα διανοητικά μονοπάτια δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Το 1913 ο Μαξ Πλανκ του συνέστησε να μην ασχοληθεί με τη γενική σχετικότητα: «Ως γηραιότερος φίλος σου, οφείλω να σε συμβουλεύσω εναντίον της διότι μπορεί να αποτύχεις, αλλά ακόμη κι αν πετύχεις κανείς δεν θα σε πιστέψει».

O Αϊνστάιν έδειξε επιμονή, άντεξε τις δοκιμασίες και τελικά ολοκλήρωσε τη θεωρία του για τη γενική σχετικότητα το 1915. Όπως και ο Νεύτωνας, έτσι και ο Αϊνστάιν είχε τελικά διατυπώσει έναν μαθηματικό τύπο για να εξηγεί και να υπολογίζει τη δύναμη της βαρύτητας σε κάθε πιθανή κατάσταση. Όμως, ο τύπος του Αϊνστάιν ήταν πολύ διαφορετικός και είχε κατασκευαστεί βασισμένος σε μια εντελώς ξεχωριστή προϋπόθεση – την ύπαρξη ενός προσαρμοστικού χωροχρόνου.

Γιατί το μοντέλο του Νεύτωνα δεν επαρκούσε;

H θεωρία του Νεύτωνα περί βαρύτητας είχε αποδειχθεί επαρκής για τη φυσική των δύο προηγούμενων αιώνων, άρα γιατί οι φυσικοί ξαφνικά να την εγκαταλείψουν προκειμένου να υιοθετήσουν την  καινοτόμο θεωρία του Αϊνστάιν; H θεωρία του Νεύτωνα μπορεί να προβλέπει με επιτυχία τη συμπεριφορά όλων των αντικειμένων από τα μήλα μέχρι τους πλανήτες, και από τις οβίδες των κανονιών μέχρι τις σταγόνες τις βροχής, άραγε, ποια ήταν η ουσία της θεωρίας του Αϊνστάιν;

H απάντηση βρίσκεται στη φύση της επιστημονικής προόδου. Οι επιστήμονες αποπειρώνται να δημιουργήσουν θεωρίες για την εξήγηση και την πρόβλεψη φυσικών φαινομένων με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια. Μια θεωρία δίνει ικανοποιητικά αποτελέσματα για λίγα χρόνια, δεκαετίες ή αιώνες, αλλά τελικά οι επιστήμονες αναπτύσσουν και ενδεχομένως υιοθετούν μια καλύτερη θεωρία, με μεγαλύτερη ακρίβεια, που να δίνει αποτελέσματα σε μεγαλύτερη ποικιλία καταστάσεων και να εξηγεί φαινόμενα ανεξήγητα μέχρι τότε.

Αυτό ακριβώς συνέβη με τους πρώιμους αστρονόμους και την κατανόηση που είχαν για τη θέση της Γης στο σύμπαν. Αρχικά, οι αστρονόμοι πίστευαν ότι ο Ήλιος περιφερόταν σε τροχιά γύρω από μια ακίνητη Γη και, χάρη στους επίκυκλους και τους φέροντες κύκλους του Πτολεμαίου, αυτή η θεωρία ήταν αρκετά επιτυχής. Πράγματι, οι αστρονόμοι τη χρησιμοποίησαν και πρόβλεψαν τις κινήσεις των πλανητών με σημαντική ακρίβεια.

Ωστόσο η γεωκεντρική θεωρία αντικαταστάθηκε τελικά από την ηλιοκεντρική θεωρία του σύμπαντος επειδή η τελευταία, βασισμένη στις ελλειπτικές τροχιές του Κέπλερ, ήταν περισσότερο ακριβής και μπορούσε να εξηγήσει νέες τηλεσκοπικές παρατηρήσεις, όπως τις φάσεις της Σελήνης. H μετάβαση από τη μία θεωρία στην άλλη ήταν μακροχρόνια και οδυνηρή, αλλά από τη στιγμή που η ηλιοκεντρική θεωρία απέδειξε την ανωτερότητα της δεν υπήρχε δρόμος επιστροφής.

Κατά παρόμοιο τρόπο, ο Αϊνστάιν πίστευε ότι παρείχε στη φυσική μια βελτιωμένη θεωρία για τη βαρύτητα, μια θεωρία που ήταν πιο ακριβής και πιο κοντά στην πραγματικότητα. Ειδικότερα, ο Αϊνστάιν υποπτευόταν ότι η θεωρία του Νεύτωνα για τη βαρύτητα θα αποτύγχανε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, ενώ η δική του θα ήταν επιτυχής σε κάθε περίσταση. Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, η θεωρία του Νεύτωνα θα έδινε λανθασμένα αποτελέσματα κατά την πρόβλεψη φαινομένων σε περιπτώσεις όπου η βαρυτική δύναμη θα ήταν υπερβολικά μεγάλη. Συνεπώς, προκειμένου να αποδείξει ότι είχε δίκιο, ο Αϊνστάιν απλώς έπρεπε να εντοπίσει ένα από αυτά τα ακραία σενάρια για να ελέγξει τόσο τη δική του θεωρία όσο και τη θεωρία του Νεύτωνα. Όποια θεωρία μιμούνταν την πραγματικότητα με τη μεγαλύτερη ακρίβεια θα καταλάμβανε την υψηλότερη θέση και θα αναδεικνυόταν ως η σωστή θεωρία για τη βαρύτητα.

Το πρόβλημα του Αϊνστάιν ήταν ότι κάθε σενάριο επί Γης αντιμετώπιζε το ίδιο επίπεδο μέτριας βαρύτητας και, κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι δύο θεωρίες ήταν εξίσου επιτυχείς, καμία δεν αποδεικνυόταν καλύτερη. Συνεπώς, συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να στραφεί πέρα από τη Γη και να βρει, στο διάστημα, ένα περιβάλλον ακραίων συνθηκών βαρύτητας, το οποίο ίσως αποκάλυπτε τις ατέλειες της θεωρίας του Νεύτωνα.

Η ανωμαλία της τροχιάς του Ερμή

Συγκεκριμένα, γνώριζε ότι ο Ήλιος διαθέτει ένα ισχυρότατο βαρυτικό πεδίο και ότι ο πλησιέστερος στον Ήλιο πλανήτης, ο Ερμής, θα «αισθανόταν» εξαιρετικά μεγάλη βαρυτική έλξη. O Αϊνστάιν αναρωτήθηκε κατά πόσον η έλξη του Ήλιου ήταν αρκετά ισχυρή ώστε να εξαναγκάσει τον Ερμή να συμπεριφερθεί αφενός με τρόπο ασυνεπή προς τη νευτώνεια θεωρία της βαρύτητας, και αφετέρου με τρόπο ταιριαστό με τη δική του θεωρία. Στις 18 Νοεμβρίου 1915, ο Αϊνστάιν βρήκε κατά τύχη την περίπτωση που χρειαζόταν: ένα στοιχείο πλανητικής συμπεριφοράς που απασχολούσε τους αστρονόμους επί δεκαετίες.

Το 1859, ο Γάλλος αστρονόμος Urben Le Verrier είχε μελετήσει μια ανωμαλία στην τροχιά του Ερμή. O πλανήτης είχε ελλειπτική τροχιά, αλλά η έλλειψη αντί να είναι σταθερή, περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, όπως φαίνεται παρακάτω.

Κάθε τροχιά του Ερμή μετατοπίζεται κατά 0,00038 μοίρες από την προηγούμενη τροχιά και καθώς θέλει 88 μέρες για να ολοκληρώσει την περιφορά του, άρα μετά από 100 χρόνια που ο Ερμής κάνει 415 τροχιές, η τροχιά του μετατοπίζεται κατά 574 δευτερόλεπτα του τόξου

H ελλειπτική τροχιά περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, δημιουργώντας έναν γνώριμο σχηματισμό. H μετατόπιση είναι πολύ αμυδρή, περίπου 574 δευτερόλεπτα του τόξου ανά αιώνα, ενώ χρειάζονται ένα εκατομμύριο τροχιές και περισσότερα από 200.000 χρόνια προκειμένου ο Έρμης να διαγράψει την πλήρη τροχιά του γύρω από τον Ήλιο και να επιστρέψει στον αρχικό τροχιακό προσανατολισμό του. Σήμερα το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό ως μετατόπιση τον περιηλίου του Ερμή.

Οι αστρονόμοι είχαν υποθέσει ότι η παράξενη συμπεριφορά του Ερμή οφειλόταν στις βαρυτικές παρέλξεις των υπόλοιπων πλανητών του Ηλιακού Συστήματος που επηρέαζαν την τροχιά του, αλλά ο Le Verrier, χρησιμοποιώντας τον τύπο του Νεύτωνα για τη βαρύτητα, βρήκε ότι η συνδυασμένη επίδραση των υπόλοιπων πλανητών μπορούσε να δικαιολογήσει μόνο τα 531 από τα 574 δευτερόλεπτα του τόξου της μετατόπισης που συνέβαινε κάθε αιώνα. Αυτό σήμαινε πως 43 δευτερόλεπτα του τόξου παρέμεναν ανεξήγητα.

Σύμφωνα με κάποιους, έπρεπε να υπάρχει μια επιπλέον, αόρατη επίδραση στην τροχιά του Ερμή που προκαλούσε αυτή τη μετατόπιση των 43 δευτερολέπτων του τόξου, όπως μια εσωτερική ζώνη αστεροειδών ή ένας άγνωστος δορυφόρος του Ερμή. Κάποιοι πρότειναν ακόμη και την ύπαρξη ενός πλανήτη στο εσωτερικό της τροχιάς του Ερμή, ο οποίος δεν είχε ανακαλυφθεί μέχρι τότε και τον ονόμασαν Ήφαιστο. Με άλλα λόγια, οι αστρονόμοι υπέθεταν ότι ο τύπος του Νεύτωνα για τη βαρύτητα ήταν σωστός, και ότι το πρόβλημα έπρεπε να βρίσκεται στη δική τους αποτυχία να συμπεριλάβουν όλους τους απαραίτητους παράγοντες. Ήλπιζαν ότι μόλις ανακάλυπταν τη νέα ζώνη αστεροειδών, τον κρυμμένο δορυφόρο ή τον πλανήτη, θα έκαναν ξανά τους υπολογισμούς, και θα κατέληγαν στην σωστή απάντηση των πεντακοσίων εβδομήντα τεσσάρων δευτερόλεπτων του τόξου.

Η λύση του Einstein

Ωστόσο, ο Αϊνστάιν ήταν βέβαιος πως δεν υπήρχε καμία ζώνη αστεροειδών, κανένας δορυφόρος και κανένας πλανήτης που περίμεναν να ανακαλυφθούν, και ότι το πρόβλημα βρισκόταν στον τύπο για τη βαρύτητα του Νεύτωνα. H θεωρία του Νεύτωνα έδινε άριστα αποτελέσματα κατά την περιγραφή όσων συνέβαιναν στο γήινο περιβάλλον με την ασθενή βαρύτητα, αλλά ο Αϊνστάιν ήταν πεπεισμένος πως οι ακραίες συνθήκες βαρύτητας που επικρατούσαν κοντά στον Ήλιο ήταν πέρα από τις δυνατότητες του τύπου του Νεύτωνα. Επρόκειτο για έναν εξαιρετικό στίβο αναμέτρησης των δύο αντιμαχόμενων θεωριών, και ο Αϊνστάιν περίμενε με βεβαιότητα ότι η δική του θεωρία περί βαρύτητας θα εξηγούσε με ακρίβεια τη μετατοπιζόμενη τροχιά του Ερμή.

O Αϊνστάιν βάλθηκε να αποδείξει την ορθότητα της θεωρίας του και διεξήγαγε τους απαραίτητους υπολογισμούς χρησιμοποιώντας το δικό του τύπο. Το αποτέλεσμα ήταν 574 δευτερόλεπτα του τόξου, σε πλήρη συμφωνία με την παρατήρηση.

«Για λίγες μέρες», έγραψε ο Αϊνστάιν, «η ευφορία με οδηγούσε σε μια κατάσταση έκστασης».

Δυστυχώς, η κοινότητα των φυσικών δεν πείστηκε απόλυτα από τον υπολογισμό του Αϊνστάιν. Το επιστημονικό κατεστημένο είναι εγγενώς συντηρητικό, όπως ήδη γνωρίζουμε, εν μέρει για πρακτικούς και εν μέρει για συναισθηματικούς λόγους.

Αν μια νέα θεωρία ανατρέπει μια παλιά, τα παλαιά δεδομένα πρέπει να εγκαταλειφθούν και ό,τι απομείνει από το επιστημονικό πλαίσιο πρέπει    να συμφιλιωθεί με τη νέα θεωρία. Μια τέτοια ανακατάταξη δικαιολογείται μόνο αν το κατεστημένο πεισθεί απολύτως ότι η νέα θεωρία δίνει καλά αποτελέσματα. Με άλλα λόγια, το βάρος της απόδειξης πέφτει πάντα στους ώμους των υποστηρικτών οποιασδήποτε νέας θεωρίας. O συναισθηματικός φραγμός για την αποδοχή είναι εξίσου υψηλός. Οι γηραιότεροι επιστήμονες που είχαν περάσει ολόκληρη τη ζωή τους πιστεύοντας στον Νεύτωνα ήταν φυσικά απρόθυμοι να εγκαταλείψουν αυτό που κατανοούσαν και εμπιστεύονταν για χάρη κάποιας τυχάρπαστης καινοτομίας.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το επιστημονικό κατεστημένο υπερασπίστηκε την άποψη του ότι ο τύπος του Νεύτωνα ήταν σωστός και ότι ο αστρονόμοι αργά ή γρήγορα θα ανακάλυπταν κάποιο νέο αντικείμενο που θα εξηγούσε πλήρως τη μετατόπιση της τροχιάς του Ερμή. Όταν λεπτομερέστερες παρατηρήσεις δεν αποκάλυψα κανένα ίχνος εσωτερικής ζώνης αστεροειδών, ούτε κάποιον κρυμμένο δορυφόρο ή πλανήτη, οι αστρονόμοι προσέφεραν μια άλλη λύση για να στηρίξουν την προβληματική θεωρία του Νεύτωνα. Μεταβάλλοντας το r² του παρανομαστή της εξίσωσης του Νεύτωνα σε r^{2,00000016 ,} μπόρεσαν να περισώσουν την κλασική προσέγγιση και να εξηγήσουν την τροχιά του Ερμή.

Ωστόσο, αυτό ήταν απλώς ένα μαθηματικό τέχνασμα. Δεν είχε καμία φυσική αιτιολόγηση, αλλά αποτελούσε απλώς μια απελπισμένη έσχατη προσπάθεια διάσωσης της νευτώνειας θεωρίας της βαρύτητας. Πράγματι, μια τέτοια ad hoc προσαρμογή ήταν ενδεικτική του είδους της λογικής που φοράει παρωπίδες, η οποία οδήγησε κάποτε τον Πτολεμαίο στην προσθήκη περισσότερων κύκλων στην εσφαλμένη θεώρηση του για ένα γεωκεντρικό σύμπαν με επίκυκλους.

Έλεγχος της θεωρίας του

Αν ο Αϊνστάιν ήθελε να αντιμετωπίσει έναν τέτοιου είδους συντηρητισμό, να κερδίσει τους επικριτές του και να εκθρονίσει τον Νεύτωνα, έπρεπε να συγκεντρώσει ακόμη περισσότερα στοιχεία υπέρ της θεωρίας του. Έπρεπε να βρει ακόμη ένα φαινόμενο δεν είχε ακόμη παρατηρηθεί και που θα μπορούσε να εξηγηθεί από τη δική του θεωρία και όχι από εκείνη του Νεύτωνα. Κάτι τόσο ασυνήθιστο που θα έδινε ακαταμάχητη, αδιάσειστη απόδειξη υπέρ της δικής του θεωρίας για τη βαρύτητα, τη γενική σχετικότητα και το χωρόχρονο.

Βέβαια, αυτό το φαινόμενο έπρεπε να λάβει χώρα σε ένα περιβάλλον ακραίας βαρύτητας, αλλιώς οι προβλέψεις τόσο του Νεύτωνα όσο και του Αϊνστάιν θα συνέπιπταν και δεν θα προέκυπτε νικητής.

Στο τέλος, αυτός ο «ή ταν ή επί τας» έλεγχος ήταν ένα φαινόμενο που είχε να κάνει με τη συμπεριφορά του φωτός. Πριν καν εφαρμόσει τη θεωρία του στον Ερμή – στην πραγματικότητα, πριν ακόμη ολοκληρώσει τη διατύπωση της γενικής σχετικότητας – ο Αϊνστάιν είχε αρχίσει να εξερευνά την αλληλεπίδραση μεταξύ φωτός και βαρύτητας.

Σύμφωνα με τη χωροχρονική διατύπωση της βαρύτητας, οποιαδήποτε δέσμη φωτός περνούσε κοντά από κάποιον αστέρα ή πλανήτη με μεγάλη μάζα, θα βρισκόταν κάτω από τη βαρυτική έλξη του αστέρα ή του πλανήτη. Το φως θα άλλαζε δρόμο, αποκλίνοντας ελαφρώς από την αρχική πορεία του. H θεωρία του Νεύτωνα για τη βαρύτητα προέβλεπε επίσης ότι βαριά αντικείμενα θα καμπύλωναν το φως, αλλά σε μικρότερο βαθμό. 

Καμπύλωση του φωτός γύρω από ένα βαρύ αντικείμενο

Συνεπώς, αν κάποιος μπορούσε να μετρήσει την καμπύλωση του φωτός εξαιτίας ενός ουράνιου αντικειμένου μεγάλης μάζας, το αποτέλεσμα (αν η καμπύλωση ήταν μικρή ή πολύ μικρή) θα καθόριζε αν είχε δίκιο ο Αϊνστάιν ή ο Νεύτωνας.

Η καμπύλωση του φωτός

Ήδη από το 1912 ο Αϊνστάιν άρχισε να εργάζεται για τον τρόπο πραγματοποίησης αυτής της καθοριστικής μέτρησης. Έτσι, επικεντρώθηκε στον Ήλιο, ο οποίος λόγω της τεράστιας μάζας του η βαρυτική του έλξη θα είχε σημαντική επίδραση σε μια ακτίνα φωτός προερχόμενη από κάποιον απομακρυσμένο αστέρα, και ότι η καμπύλωση του φωτός μπορούσε να ανιχνευθεί.

Για παράδειγμα, αν ο αστέρας βρισκόταν πίσω από το χείλος του Ήλιου, και έτσι έξω από τη γραμμή παρατήρησης μας, δεν θα περιμέναμε να τον δούμε από τη Γη. Ωστόσο, η τεράστια βαρυτική δύναμη του ήλιου και η παραμόρφωση του χωροχρόνου θα είχαν ως αποτέλεσμα την απόκλιση του αστρικού φωτός προς τη Γη καθιστώντας τον ορατό. Ο αστέρας, ο οποίος συνεχίζει να βρίσκεται πίσω από τον ήλιο, θα φαινόταν σα να βρισκόταν ελαφρώς δίπλα από τον ήλιο. Το ποσοστό της μετακίνησης από την πραγματική θέση προς τη φαινόμενη θα ήταν πολύ μικρό, αλλά θα υποδείκνυε ποιος είχε δίκιο, επειδή ο τύπος του Νεύτωνα προέβλεπε ακόμη μικρότερη μετακίνηση από τον τύπο του Αϊνστάιν

Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα: η παρατήρηση ενός αστέρα, το φως του οποίου θα καμπυλωνόταν από τον Ήλιο έτσι ώστε αυτός να φαίνεται σα να βρισκόταν δίπλα στον Ήλιο, θα συνέχιζε να είναι αδύνατη λόγω της εξαιρετικά μεγάλης λαμπρότητας του Ήλιου.

Στην πραγματικότητα, η περιοχή γύρω από τον Ήλιο είναι πάντα γεμάτη με αστέρες, αλλά όλοι τους παραμένουν αόρατοι επειδή η λαμπρότητα τους είναι αμελητέα σε σύγκριση με εκείνη του Ήλιου. Ωστόσο, υπάρχει μία περίπτωση κατά την οποία οι αστέρες που βρίσκονται πέρα από τον Ήλιο αποκαλύπτονται. Ο Αϊνστάιν λοιπόν σκέφτηκε ότι έπρεπε να αναζητήσουν αστρικές μετατοπίσεις κατά τη διάρκεια μιας ολικής έκλειψης Ηλίου.

Όταν η Σελήνη εξαφανίζει τον Ήλιο στη διάρκεια μιας έκλειψης, η ημέρα γίνεται για λίγο νύχτα και αποκαλύπτονται οι αστέρες. O δίσκος της Σελήνης ταιριάζει πάνω στον Ήλιο τόσο τέλεια ώστε θα ήταν δυνατόν να αναγνωριστεί ένας αστέρας σε απόσταση μόλις κλάσμα της μοίρας από το χείλος του Ήλιου — ή καλύτερα ένας αστέρας το φως του οποίου είχε καμπυλωθεί έτσι ώστε να μοιάζει ότι βρίσκεται ένα κλάσμα της μοίρας έξω από τον ηλιακό δίσκο.

O Αϊνστάιν ήλπιζε ότι οι αστρονόμοι θα μπορούσαν να εξετάσουν φωτογραφίες προηγούμενων εκλείψεων και να βρει τις μεταβολές στη θέση τις οποίες χρειαζόταν προκειμένου να αποδείξει ότι ο τύπος του για τη βαρύτητα ήταν σωστός, αλλά γρήγορα έγινε σαφές ότι τα δεδομένα από δεύτερο χέρι δεν επαρκούσαν. H εμφάνιση και η πλαισίωση των φωτογραφιών έπρεπε να είναι τέλεια ώστε να ανιχνευτούν απειροελάχιστες μετατοπίσεις στη θέση των αστέρων, και οι φωτογραφίες παλαιότερων εκλείψεων δεν ήταν κατάλληλες.

H επιστήμη όμως την εποχή εκείνη, που ο Αϊνστάιν σκέφτηκε το πείραμα του, ήταν καθηλωμένη εξ αιτίας του Α! Παγκόσμιου Πολέμου. Οπότε και όλη η έρευνα καθηλώθηκε γιατί ο κόσμος επικεντρώθηκε στο ποιος θα κέρδιζε τον πόλεμο, ενώ πολλοί από τους πιο λαμπρούς επιστήμονες της Ευρώπης κατατάχτηκαν ως εθελοντές στο στρατό της πατρίδας τους.

Οι δύο αποστολές για την έκλειψη του ήλιου

Αλλά, στις 29 Μαΐου του 1919 θα γινόταν μια έκλειψη ορατή στο Νότιο ημισφαίριο. Έτσι, οι αστρονόμοι αποφάσισαν να την φωτογραφίσουν παρόλο τα μεγάλα προβλήματα της εποχής. Σχηματίστηκαν λοιπόν δύο ομάδες αστρονόμων: μια που θα πήγαινε στην βραζιλιάνικη ζούγκλα και μια με επικεφαλής τον Βρετανό Arthur Eddington που κατευθύνθηκε έξω από τις ακτές της Γουϊνέας, στην Δυτική Αφρική.

Ο Βρετανός Arthur Eddington βοήθησε να δοκιμαστεί η πρόβλεψη της θεωρίας του Αϊνστάιν, παρά το γεγονός ότι η Βρετανία και η Γερμανία βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Ο Eddington, ένας αντιρρησίας συνείδησης λόγω του πιστεύω του ως κουάκερου, είχε απαλλαγεί από τη στρατιωτική του θητεία υπό τον όρο ότι θα συνέχιζε την επιστημονική του δουλειά, ιδιαίτερα τις προετοιμασίες του για την επερχόμενη έκλειψη Ηλίου στην οποία η Σελήνη επρόκειτο να περάσει μπροστά από τον Ήλιο. Η έκλειψη του 1919 έγινε όταν οι δύο χώρες ήταν ακόμα σε εμπόλεμη κατάσταση, γι αυτό και ήταν πολύ δύσκολη η συννενόηση Γερμανών και Βρετανών.
Οι παρατηρήσεις της έκλειψης θα οδηγούσαν σε τρία πιθανά αποτελέσματα. Ίσως το αστρικό φως να ήταν ελαφρώς καμπυλωμένο, όπως προέβλεπε η θεωρία του Νεύτωνα για τη βαρύτητα. Ή, όπως ήλπιζε ο Αϊνστάιν, να υπήρχε μια πιο σημαντική καμπύλωση, σε συμφωνία με τη γενική σχετικότητα. Ή ίσως το αποτέλεσμα να μην συμφωνούσε ούτε με τη μια θεωρία ούτε με την άλλη, γεγονός που θα σήμαινε ότι τόσο ο Νεύτωνας όσο και ο Αϊνστάιν είχαν κάνει λάθος.

O Αϊνστάιν πρόβλεψε ότι το φως ενός αστέρα ο οποίος εμφανίζεται ακριβώς δίπλα από τον Ήλιο θα έπρεπε να καμπυλώνεται κατά 1,74 δευτερόλεπτα του τόξου (0,0005°), γωνία που ήταν μόλις εντός της ακρίβειας του εξοπλισμού του Eddington και διπλάσια από την απόκλιση που προέβλεπε ο Νεύτωνας. Μια τέτοια γωνιακή απόκλιση ισοδυναμεί με τη μετακίνηση ενός κεριού που βρίσκεται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, μόλις κατά ένα εκατοστό προς τα αριστερά.

Δυστυχώς καθώς πλησίαζε η μέρα της έκλειψης μαζεύτηκαν απειλητικά σύννεφα πάνω από την περιοχή που ήταν ο Eddington, ξεσπώντας έντονες καταιγίδες. Οι καταιγίδες υποχώρησαν στο σημείο παρατήρησης ακριβώς μία ώρα πριν από τη στιγμή που ο σεληνιακός δίσκος άγγιζε το χείλος του Ήλιου, όμως ο ουρανός ήταν ακόμη σκοτεινός και οι συνθήκες παρατήρησης κάθε άλλο παρά ιδανικές. H αποστολή διέτρεχε κίνδυνο.

Γύρω στις 13:30 η βροχή σταμάτησε και άρχισε η έκλειψη. Από τις δεκαέξι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από την ομάδα του, οι περισσότερες καταστράφηκαν από τα σύννεφα που σκοτείνιαζαν τα άστρα. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια των λίγων πολύτιμων λεπτών καθαρού ουρανού, η ομάδα κατάφερε να τραβήξει μόνο μία φωτογραφία που είχε επιστημονική αξία.

Τα αποτελέσματα όμως από αυτή τη φωτογραφία (δεξιά εικόνα) έδωσαν μια συγκεκριμένη μετατόπιση σε καλή συμφωνία με τη θεωρία του Αϊνστάιν και σε πλήρη ασυμφωνία με τη νευτώνεια πρόβλεψη.

Κάποιοι αστέρες που βρίσκονταν λίγο πιο μακριά από τον Ήλιο ήταν ορατοί και είχαν μετατοπιστεί κατά 1 δευτερόλεπτο του τόξου από τις συνηθισμένες θέσεις τους. O Eddington υπολόγισε ότι η μέγιστη μετατόπιση θα ήταν 1,61 δευτερόλεπτα του τόξου. Αφού έλαβε υπόψη του οποιαδήποτε λάθη κατά τη μέτρηση και άλλες πιθανές ανακρίβειες, υπολόγισε ότι το σφάλμα στη μέγιστη μετατόπιση έφτανε το πολύ μέχρι την τιμή των 0,3 δευτερολέπτων του τόξου, και επομένως το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι η μετατόπιση λόγω της βαρύτητας του Ήλιου ήταν 1,61 ±0,3 δευτερόλεπτα του τόξου.

O Αϊνστάιν είχε προβλέψει μια μετατόπιση των 1,74 δευτερολέπτων του τόξου. Αυτό σήμαινε ότι η πρόβλεψη του Αϊνστάιν ήταν σε συμφωνία με την πραγματική μέτρηση, ενώ η νευτώνεια πρόβλεψη, η οποία ήταν μόλις 0,87 δευτερόλεπτα του τόξου, ήταν πάρα πολύ μικρή.

O Eddington απέστειλε ένα συγκρατημένα αισιόδοξο τηλεγράφημα στους συνεργάτες του στην Αγγλία: «Μέσα από τα σύννεφα, βλέπω μια αχτίδα αισιοδοξίας».

Συγχρόνως, το αποτέλεσμα της ομάδας από τη Βραζιλία βασισμένο σε μετρήσεις των θέσεων αρκετών αστέρων, υποδείκνυε μια μέγιστη μετατόπιση των 1,98 δευτερολέπτων του τόξου, τιμή μεγαλύτερη από την πρόβλεψη του Αϊνστάιν, αλλά και πάλι σε συμφωνία, δεδομένου του εύρους σφάλματος. Αυτό ενίσχυσε το συμπέρασμα της ομάδας του Eddington.

Στις 6 Νοεμβρίου 1919, τα αποτελέσματα του παρουσιάστηκαν επίσημα σε μια από κοινού συνεδρίαση της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας και της Βασιλικής Εταιρείας.

Τα αποτελέσματα του Eddington από την αποστολή της έκλειψης της 29ης Μαΐου του 1919 επιβεβαιώθηκαν το 1922 από μία ομάδα αστρονόμων η οποία παρατήρησε μια ηλιακή έκλειψη από την Αυστραλία.

Ας σημειωθεί πως μέχρι το 1967 επικρατούσε η άποψη ότι ο ρυθμός μετάπτωσης της τροχιάς του Ερμή ήταν ο ακριβέστερος έλεγχος της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας (ΓΘΣ). Τότε όμως ανακαλύφθηκε ότι ο Ήλιος δεν είναι μία τέλεια σφαίρα. Αυτή η παρατήρηση έχει σαν αποτέλεσμα μία μικρή απόκλιση μεταξύ θεωρίας και μέτρησης της τάξης του ενός χιλιοστού της μοίρας ανά αιώνα.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 υποστηρίχθηκε ότι ο Ήλιος είναι πολύ πιο παραμορφωμένος από όσο πιστευόταν, με αποτέλεσμα η σύγκλιση θεωρίας και πειράματος να μην είναι τόσο καλή όσο νομίζαμε. Ωστόσο, σύμφωνα με τελευταίες μετρήσεις, αυτό δεν είναι σωστό και πραγματικά η ΓΘΣ προσεγγίζει την πραγματική τιμή της μετάπτωσης του Ερμή με πολύ μεγάλη ακρίβεια.

Πηγές: Big Bang του Simon Singh (εκδόσεις Τραυλός), Wikipedia, παλιά άρθρα από το physics4u

Ο ΑΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ

Καβάλα στο δελφίνι

 

Όταν ο Αρίων, φημισμένος λυρικός ποιητής και κιθαρωδός από τη Λέσβο, πήγε για περιοδεία στην Ιταλία και τη Σικελία, έγινε δεκτός με ενθουσιασμό. Τόσο πολύ άρεσε η τέχνη του στους ντόπιους, που τον φόρτωσαν δώρα και φιλέματα.

Ναύλωσε τότε ο Αρίων ένα καράβι με Κορίνθιους ναύτες, το φόρτωσε με τα πλούτη που του δώρισαν και χάραξε πορεία για την Κόρινθο. Εκεί τον περίμενε ο βασιλιάς Περίανδρος, φανατικός θαυμαστής και φίλος του. Μόνο που δεν υπολόγισε το κακό που είχαν στο νου τους οι άπληστοι ναύτες. Είχαν δει τα μπαούλα με τους θησαυρούς και τα λιμπίστηκαν! Αφού ανοίχτηκαν στο πέλαγος, έπιασαν τον δύστυχο Αρίωνα και του είπαν να κάνει την προσευχή του. Πρώτα θα τον πέταγαν στη θάλασσα κι έπειτα θα τον ξάφριζαν! Άρχισε αυτός τα παρακάλια για να τον λυπηθούν, αλλά εκείνοι ήταν ανένδοτοι.

«Αν σε αφήσουμε να ζήσεις, θα πας και θα μας μαρτυρήσεις. Οπότε λέγε ποια είναι η τελευταία σου επιθυμία και μετά σώπα και κολύμπα!» του είπαν.

Είδε κι απόειδε εκείνος και τους ζήτησε να τον αφήσουν να πει το «κύκνειο άσμα» του, δηλαδή ένα τελευταίο τραγούδι. Αλλά τι τραγούδι ήταν αυτό! Θνητοί κι αθάνατοι, άνθρωποι και ζώα δε χόρταιναν να τον ακούν. Πάνω στον τελευταίο στίχο έδωσε μια και πήδηξε από μόνος του στη θάλασσα. Όλοι περίμεναν να τον δουν να κάνει μπουρμπουλήθρες και μετά να χάνεται για πάντα στα μαβιά νερά. Αυτό που συνέβη, όμως, δεν είχε προηγούμενο. Πριν καλά καλά το καταλάβει, βρέθηκε στη ράχη ενός δελφινιού, που είχε μαγευτεί από το τραγούδι του! Το… φιλόμουσο δελφίνι αποφάσισε ότι ένα τέτοιο ταλέντο δεν έπρεπε να πάει να πνιγεί και τον αποβίβασε σώο και αβλαβή στο ακρωτήριο Ταίναρο, στην Πελοπόννησο. Από εκεί ο Αρίων επέστρεψε στην Κόρινθο και διηγήθηκε την περιπέτειά του στον βασιλιά Περίανδρο. Έτσι, όταν άραξαν με το καλό και οι κατεργάρηδες οι ναύτες που τον λήστεψαν, τους περίμενε μια τιμωρία αντάξια της πράξης τους.

Πηγή: Εύη Τσιτιρίδου από τους ερευνητές της Καθημερινής

ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΓΡΑΒΑΤΑΣ!

 Όλο το κόλπο είναι στον κόμπο!

Μετά τις τόσο πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις του Γ. Κατρούγκαλου, δεν έχει πια κανείς αμφιβολία για το τι πραγματικά έχει συμβεί με τον αναπληρωτή υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Ο κ. Κατρούγκαλος καλλιέργησε μια δημόσια εικόνα που του διασφάλισε μια εκλεκτή πελατεία, διατεθειμένη να πληρώσει αδρά, προκειμένου να διασφαλίσει πρόσθετα έσοδα από το ταλαίπωρο δημόσιο. Περιοδεύοντας στα κανάλια, κατόρθωσε να εκλεγεί ευρωβουλευτής και να διασφαλίσει ένα παχυλότατο μισθό για τα επόμενα πέντε χρόνια, ο οποίος όμως του δημιούργησε δεσμεύσεις. Ήταν πια ευρωβουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και δεν μπορούσε να «ψαρεύει» ελεύθερα τους πελάτες του.

Δεν μπορούσε  πια να αναλαμβάνει «βαριές υποθέσεις κατά του δημοσίου» όπως χαρακτηριστικά είπε ο ίδιος την Κυριακή κι αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την εταιρεία του, ιδρύοντας μια νέα. Το ενδεχόμενο να αναστείλει την δικηγορική του ιδιότητα δεν το σκέφτηκε καν, καθώς η ιδιότητα του ευρωβουλευτή, του διασφάλιζε ακόμη μεγαλύτερη πελατεία, με ακόμη υψηλότερα έσοδα.

Από τον Ιούνιο που έγινε ευρωβουλευτής, ως τον Ιανουάριο που έγινε υπουργός, κατέθεσε εννέα αγωγές σε βάρος του δημοσίου και αμέτρητα ιδιωτικά συμφωνητικά με τα οποία κατοχύρωνε αμοιβή ακόμη και στην περίπτωση που τα αιτήματα των πελατών του ικανοποιούντο με νομοθετική ρύθμιση.

Όταν έμαθε από τον πρωθυπουργό ότι θα μπει στην κυβέρνηση και ότι θα αναλάβει το συγκεκριμένο υπουργείο, έσπευσε να κατοχυρώσει τα δικαιώματά του.

Για να γίνει ο πρώτος υπουργός, του οποίου ο αντιμνημονιακός αγώνας θα τον κάνει πλουσιότερο!

Ο κ. Κατρούγκαλος αποκάλυψε ότι στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. υπάρχουν και αντιμνημονιακοί, που έγιναν αντιμνημονιακοί για να τα οικονομήσουν.

Διότι δεν είναι μόνον ο κ. Κατρούγκαλος Υπάρχει ολόκληρη σχολή Κατρούγκαλου στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

που φαίνεται ότι μπήκαν στο κόμμα όχι από ιδεολογία, αλλά για να ανταλλάξουν πελάτες, συμφωνητικά και αμοιβές.

Πηγή: Βήμα

ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ!

 Πώς θα γίνει η μετάβαση από το Ευρώ στη Δραχμή

Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν πρόκειται να γίνει ξαφνικά μέσα στη νύχτα. Θα συμβεί ως «ατύχημα», το οποίο, όμως, όλοι θα βλέπουν να έρχεται και θα προετοιμάζονται. Η «Κ» μίλησε με μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού, που έχουν «τρέξει» αρκετές φορές τα σενάρια ενός Grexit έως σήμερα και τα οποία προσαρμόζουν στις νέες συνθήκες. Επίσης, συγκέντρωσε πανεπιστημιακές μελέτες που έχουν εκπονηθεί για ακαδημαϊκούς λόγους ή για λογαριασμό κρατών και κεντρικών τραπεζών. Συγκρίνοντας τις επιπτώσεις μιας εξόδου στη δραχμή με αυτές των μνημονίων από το 2010 έως σήμερα, προκύπτουν τα εξής βασικά συμπεράσματα:

• Πρώτον, το μνημόνιο αύξησε την ανεργία στην Ελλάδα ακριβώς στο επίπεδο που είχαν προβλέψει τα σενάρια εξόδου στη δραχμή.

• Δεύτερον, η μείωση του εισοδήματος (αγοραστική δύναμη) είναι η μισή απ’ ό,τι θα είχε συμβεί με τη δραχμή.

• Τρίτον, η αβεβαιότητα, το τελευταίο διάστημα, έχει εκτινάξει τις αποδόσεις των 10ετών στα ίδια σχεδόν επίπεδα με αυτά που προβλέπονται στην περίπτωση της δραχμής. Πριν, π.χ. το φθινόπωρο, οι αποδόσεις ήταν στο μισό από εκείνες της δραχμής.

Τα βήματα της μετάβασης Το «ατύχημα» συμβαίνει από τη στιγμή που η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί στρατηγική επιλογή, αλλά λύση ανάγκης, καθώς δεν υπάρχουν χρήματα για να λειτουργήσει η χώρα και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Ετσι, αναγκαστικά θα πρέπει να βγει από το ευρώ και να «κόψει» δικό της νόμισμα. Αφού, λοιπόν, ξεπεραστούν τα διάφορα νομικά, πολιτικά και διαδικαστικά προβλήματα, ξεκινά η διαδικασία αποχωρισμού από την Ευρωζώνη και η μετάβαση στο νέο νόμισμα, π.χ. στη δραχμή.

Βήμα 1: «Παγώνουν» όλα τα διαθέσιμα των τραπεζών σε ευρώ.

Βήμα 2: Τη χρονική στιγμή «μηδέν» μετατρέπονται όλα τα υπόλοιπα (καταθέσεις και δάνεια) σε δραχμές με ισοτιμία 1 ευρώ = 1 δραχμή. Αυτό ισχύει και για τις καταθέσεις των τραπεζών στην ΤτΕ και των δανείων (ακόμη και ELA) που έχουν λάβει.

Βήμα 3: Σε πολιτικό επίπεδο μπορεί να αποφασιστεί ένα προκαταβολικό «κούρεμα» χρέους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Αυτό γίνεται τεχνικά με προκαταβολική υποτίμηση της δραχμής πριν από την κυκλοφορία. Για παράδειγμα, το χρέος 10.000 ευρώ μετατρέπεται άμεσα σε 10.000 δραχμές, με ισοτιμία 1 προς 1. Για να γίνει και «κούρεμα», γίνεται νέος υπολογισμός με ισοτιμία π.χ. 1 ευρώ = 2 δραχμές. Ετσι, το χρέος θα μείνει 10.000 δραχμές (το χρονικό σημείο μηδέν παραμένει η βάση), αλλά σε ευρώ (για την ξένη τράπεζα) θα γίνει 5.000 ευρώ.

Βήμα 4: Απαγορεύεται η μεταφορά κεφαλαίων από τους νέους λογαριασμούς καταθέσεων σε δραχμές προς λογαριασμούς σε ευρώ.

Βήμα 5: Μισθοί, τιμές προϊόντων, αξία υπηρεσιών, δανείων κ.λπ. θα μετατραπούν με ισοτιμία 1 προς 1.

Βήμα 6: Η ΕΚΤ δανείζει εκτάκτως την ΤτΕ ώστε να έχει συναλλαγματικά διαθέσιμα σε ευρώ.

Βήμα 7: Ξεκινά η κυκλοφορία της δραχμής και η διαπραγμάτευση στις αγορές. Αναμένεται μεγάλη υποτίμηση, που μπορεί να φτάσει το 60%. Ουσιαστικά, χάνεται όλο το όφελος από το παραπάνω «κούρεμα».

Βήμα 8: Το πάγωμα των λογαριασμών και οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων παραμένουν έως ότου ηρεμήσουν οι μεγάλες μεταβολές στην ισοτιμία.

Βήμα 9: Ανταλλακτήρια θα δέχονται για συγκεκριμένη περίοδο τα ευρώ για μετατροπή σε δραχμές. Με νόμο, όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό θα γίνονται σε δραχμές.

Βήμα 10: Ο πληθωρισμός που θα προκύψει από την υποτίμηση της δραχμής θα εκτινάξει τις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών. Πιο άμεση θα είναι η επίπτωση στα εισαγόμενα, όπως π.χ. τα καύσιμα. Αν δηλαδή, η ισοτιμία διαμορφωθεί σε 1 προς 8, τότε ένα λίτρο βενζίνης από 1,50 δραχμές την πρώτη ώρα θα εκτιναχθεί, π.χ., σε 9-10 δραχμές, ύστερα από μερικές ώρες ή λίγες ημέρες.

Πηγή: Καθημερινή

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ!

Η κοινωνία των Κυκλώπων

Για να τιμήσει τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Δημοκρατίας υποθέτω ότι η αστυνομία, προχθές το βράδυ, άφησε «τα παιδιά» να τα κάψουν στα Εξάρχεια με την ησυχία τους. Στο κάτω κάτω, γιατί το έχουμε το κράτος; Για να πληρώνει τα σπασμένα και τα αποκαΐδια που αφήνουν στο πέρασμά τους «τα παιδιά», όπως δήλωσε ο υπουργός της αστυνομίας, κ. Πανούσης. Τι είναι ένα καμένο τρόλεϊ, μερικά καμένα αυτοκίνητα και μερικοί σπασμένοι υαλοπίνακες μπροστά στο δίκαιο αίτημα του λαού να απελευθερωθούν ήρωες του κινήματος όπως ο κ. Ξηρός και οι συγγενείς του. Θα μου πείτε και όταν παρεμβαίνει η αστυνομία πάλι καίγονται τα Εξάρχεια, οπότε γιατί να γίνεται όλη αυτή η φασαρία;

Πληροφορήθηκα επίσης πως άλλα «παιδιά», με καλλιτεχνικές ανησυχίες, έβαψαν στη διάρκεια της νύχτας καμιά πεντακοσαριά ντουβάρια στην ωραία μας πόλη, μεταξύ δε αυτών και εκείνο με τον ξαπλωμένο ανάσκελα αρχαίο που βρίσκεται μπροστά στη Βουλή. Κάποτε το έλεγαν Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και υποτίθεται πως υπάρχει για να τιμάει τους πεσόντες, πατεράδες παππούδες και λοιπούς, στις μεγάλες μάχες του Εθνους. Ομως, τι να την κάνεις την Ιστορία όταν έχεις τον δημιουργικό οίστρο της νεότητας, τον οποίον επίσης σεβάστηκε η αστυνομία, που, αν και παρούσα, παρακολούθησε από διακριτική απόσταση το χάπενινγκ.

Δυστυχώς ο Δήμος φρόντισε και καθάρισε αξημέρωτα τα ίχνη που άφησαν τα σπρέι των καλλιτεχνών. Στέρησε από τον περιούσιο λαό το θέαμα των έργων των παιδιών του – ημέρες που είναι, θα ήταν ωραίο τα γλέντια με τους καλαματιανούς στην παρέλαση να συνδυάζονταν με τις εικόνες της σύγχρονης δημιουργίας. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμη τα συνθήματα για τους μετανάστες και τους «αλληλέγγυους» στους λαθρεμπόρους της ΑΣΟΕΕ σ’ αυτό το μικρό εκκλησάκι που είναι, λέει, βυζαντινό και αν δεν κάνω λάθος το λένε Καπνικαρέα. Αν τους ρωτήσεις θα σου πουν: «Γι’ αυτήν την παλιατζούρα νοιάζεσαι; Εδώ η Ελλάδα έχει πόλεμο με τη Γερμανία και δεν αφήνουν τους μετανάστες να πουλάνε μαϊμούδες Vuitton».

Η Πρυτανεία του Καποδιστριακού το ζήτησε, το Συμβούλιο του Ιδρύματος το ζήτησε, η Εισαγγελία το παρήγγειλε, όμως ο κ. Πανούσης δεν κλονίστηκε. Οι καταληψίες του κτιρίου της Νομικής συνέχισαν ανενόχλητοι το έργο τους ώς χθες οπότε και απεχώρησαν οικειοθελώς, ενώ η αστυνομία έπαιρνε εντολές να απομακρυνθεί όσο μπορούσε περισσότερο για να μην προκαλέσει με την οχληρή της παρουσία. Στις διαπραγματεύσεις για την παράδοση του κτιρίου, στους πανεπιστημιακούς που επέμεναν να θέλουν να κάνουν μάθημα εδώ και κάτι μέρες αγνοώντας πως στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος προέχει η πάλη, συμμετείχαν και εκπρόσωποι της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και ΝΑΡ–Νέο Αριστερό Ρεύμα. Υποθέτω ως κοινωνικοί φορείς, σαν αυτούς που θέλει ο κ. Μπαλτάς να βάλει στη διοίκηση των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Και για να σοβαρευτούμε. Το βασικό χαρακτηριστικό των Κυκλώπων είναι πως ζούσαν σε μια κοινωνία που δεν ήταν κοινωνία, γιατί δεν είχε ούτε νόμους ούτε πολιτισμό. Δεν ήταν δηλαδή σε θέση να αναγνωρίσουν πως εκκλησίες όπως η Καπνικαρέα ή μνημεία όπως ο Αγνωστος Στρατιώτης είχαν μεγαλύτερη αξία και σημασία από το άχτι και τον τσαμπουκά τους. Κοινώς, εμείς μπορεί να υπερηφανευόμαστε πως είμαστε παιδιά των αρχαίων Ελλήνων, παραβλέποντας το ενδεχόμενο ότι μπορεί να είμαστε τα παιδιά των τεράτων που έπλαθαν με τη φαντασία τους.
Πηγή: Καθημερινή

ΑΙΓΕΣ

Οστά άνδρα βρέθηκαν στη νεκρόπολη των Αιγών

ΠροτείνετΠροσθέστε την είδηση στις «ειδήσεις μου» Ακούστε την είδηση Μεγαλύτερη γραμματοσειρά Μικρότερη γραμματοσειρά Η είδηση σε PDF ΕκτύπωσΤα οστά ενός άνδρα, ηλικίας περίπου 50 ετών, βρέθηκαν στον ασύλητο κιβωτιόσχημο τάφο που εντοπίστηκε το περασμένο φθινόπωρο στη νεκρόπολη των Αιγών. Ο τάφος χρονολογείται στα χρόνια της βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου (336-323 π.Χ.). Επιτύμβιο με επιγραφή που να αποδεικνύει την ταυτότητα του νεκρού δεν βρέθηκε, αλλά συνδυάζοντας τα στοιχεία που υπάρχουν, η Αγγελική Κοτταρίδη, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας, δεν αποκλείει να πρόκειται για ιερέα του Διόνυσου.

Αναλυτικά στοιχεία για την ανατομία αυτού του τύμβου, και όχι μόνο, θα παρουσιάσει η κ. Κοτταρίδη στην ετήσια Συνάντηση για το Αρχαιολογικό Έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη που ξεκινά την Πέμπτη στην αίθουσα τελετών του παλαιού κτιρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

«Πέρα από τη συζήτηση για τις ιδεολογικές, πολιτικές ή όποιες άλλες σκοπιμότητες που συνυφαίνονται στην αρχαιολογική δραστηριότητα, συζήτηση που ξανάνοιξε με ένταση παίρνοντας ως αφορμή τα πρόσφατα ατυχή φαινόμενα, υπάρχουν πάντα τα ίδια τα μνημεία» υπογραμμίζει η κ. Κοτταρίδη, προειδοποιώντας πολλά μνημεία που άντεξαν το βάρος των αιώνων, «κινδυνεύουν διαρκώς να καταρρεύσουν εξ αιτίας της κούρασης των αρχαίων υλικών, αλλά και εξ αιτίας της άγνοιας ή της αδιαφορίας των ανθρώπων, να παραμορφωθούν από αμφιβόλου ποιότητας και ηθικής προσπάθειες ‘αξιοποίησης’ ακόμη και να καταστραφούν ολοκληρωτικά, θύματα στο βωμό της κερδοσκοπίας».

Ο τάφος

Ο τάφος με τα οστά του νεκρού εντοπίστηκε το περασμένο φθινόπωρο, σε αρκετά κεντρικό σημείο της νεκρόπολης.

Σύμφωνα με το συνηθισμένο τυπικό, επάνω από το πόδιο υπήρχε ξύλινη κλίνη στην οποία ήταν ξαπλωμένος ο νεκρός με το κεφάλι προς τη δύση, στεφανωμένος με πλούσιο χάλκινο επίχρυσο στεφάνι κισσού.

Επάνω στην κλίνη μαζί με το σώμα του νεκρού ήταν ακουμπισμένη μια ερυθρόμορφη οινοχόη με παράσταση συμποσίου. Προς τα βόρεια υπήρχε χώρος για ένα στενό ξύλινο τραπεζάκι με τα σκεύη του συμποσίου. Ανάμεσά τους, ένας χάλκινος κάδος άριστης ποιότητας που χρησίμευε για το ανακάτεμα του οίνου με το νερό.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα άφθονα υπολείμματα των οργανικών  υλικών που σπάνια σώζονται σε αρχαίους τάφους. Υπάρχουν κατάλοιπα υφασμάτων από τα στρωσίδια της κλίνης και τα ενδύματα του νεκρού, όπου μάλιστα διατηρήθηκαν ίχνη πορφύρας, δέρματα και κυρίως τα υπολείμματα της ίδιας της ξύλινης κλίνης.

Με μία πρώτη ματιά αναγνωρίζεται η επίχρυση διακόσμηση της μπροστινής πλευράς του ανάκλιντρου, του οποίου η μορφή αντιστοιχούσε με εκείνη των χρυσελεφάντινων κλινών από τον τάφο του Φιλίππου.

Η ταυτότητα του νεκρού

Σύμφωνα με την κ. Κοτταρίδη, δεδομένου ότι δεν βρέθηκε επιτύμβιο με επιγραφή και αφού προφανώς δεν είναι μέλος της βασιλικής οικογένειας για να αναζητηθεί στην παράδοση των πηγών, όνομα δεν μπορεί να προκύψει. Ωστόσο, το γεγονός ότι ένας ενήλικος άντρας και μάλιστα τόσο εύπορος, αφού φορούσε ρούχα βαμμένα με την πανάκριβη πορφύρα, δεν συνοδεύεται από όπλα (δόρυ, ακόντιο ή έστω μαχαίρι), σε συνδυασμό με το σπάνιο στεφάνι κισσού, επιτρέπει στους αρχαιολόγους να σκεφτούν ότι ίσως ο νεκρός είναι ένας ιερέας του Διόνυσου ή ένα εξέχον μέλος του θιάσου της Μητέρας των Θεών που η ύπαρξη του στις Αιγές μαρτυρείται με επιγραφή της εποχής της ταφής.

Αν είναι έτσι, αυτό ίσως εξηγεί και το γεγονός ότι στον τάφο χρησιμοποιήθηκαν αρχιτεκτονικά μέλη από ένα σημαντικό δημόσιο, πιθανότατα ιερό κτήριο.

Φως στο μυστήριο αναμένεται να ρίξει η μελέτη των οργανικών υλικών που συλλέχθηκαν από τον τάφο.

Σπάνιος καθρέφτης

Το καλοκαίρι του 2014 στη νεκρόπολη των Αιγών βρέθηκαν συνολικά 20 τάφοι. Πέντε ήταν ασύλητοι, ενώ οι υπόλοιποι ήταν συλημένοι εν μέρει ή πλήρως. Η σχέση των ταφών δείχνει ότι πρόκειται για μέλη μιας ευρύτερης οικογένειας που ενταφιάζονται στον τύμβο σε βάθος δύο γενεών.

Στον πιο πλούσιο τάφο της ομάδας  που ήταν συλημένος βρέθηκαν υπολείμματα νεκρικής κλίνης που ήταν διακοσμημένη με πήλινες ανάγλυφες πλάκες: Η Αθηνά τυλιγμένη στο ιμάτιο της παρακολουθεί μια μάχη Ελλήνων με βαρβάρους,  ένα θέμα που απηχεί προφανώς την εκστρατεία της Ανατολής, το γεγονός που σημάδεψε τη μνήμη των Μακεδόνων των Αιγών και όχι μόνον.

Ωστόσο, το πιο πολύτιμο και σπάνιο εύρημα από αυτόν τον τύμβο ήταν στον τάφο νεαρής κοπέλας, που οι γονείς της τής χάρισαν στο ταξίδι χωρίς γυρισμό πολύτιμα χρυσά στολίδια, σκουλαρίκια και χάντρες, αλλά έναν καθρέφτη.



Πρόκειται για τον μοναδικό καθρέφτη που έχει βρεθεί ώς τώρα στις Αιγές, ένα μικρό χάλκινο κομψοτέχνημα, έργο ενός πολύ επιδέξιου τορευτή.



Στο καπάκι του καθρέφτη ο Έρωτας, στο σχήμα τρυφερού παιδιού, έρχεται πετώντας να αγκαλιάσει τον θεό του πόθου και του πάθους, τον Διόνυσο που με μορφή θαλερού νέου κάθεται πάνω στα βράχια που είναι στρωμένη η δορά του πάνθηρα.

Άννα Ανδίρα

Newsroom ΔΟΛ

ΜΟΣΟΥΛΗ

Η Μοσούλη φαίνεται μακρινή ιστορία για την Ευρώπη του Διαφωτισμού.

Στην Bebelplatz του Βερολίνου υπάρχει ένα λιτό στην εκτέλεση, συγκλονιστικό στον συμβολισμό του μνημείο: μια εγκιβωτισμένη στο έδαφος βιβλιοθήκη με γυμνά ράφια που θα χωρούσαν 20.000 βιβλία. Δεν είναι εύκολο να τη δεις. Πρέπει να αναζητήσεις πάνω στο πλακόστρωτο της πλατείας ένα άνοιγμα, όχι μεγάλο, καλυμμένο με γυαλί, ως «είσοδο» στην υπόγεια κατασκευή (δημιουργία του Micha Ullman). Σε μια πλακέτα είναι χαραγμένα τα λόγια του Γερμανοεβραίου ποιητή του 19ου αιώνα Χάινριχ Χάινε: «Αυτό ήταν μόνο η αρχή· εκεί όπου καίγονται βιβλία, στο τέλος καίγονται και άνθρωποι».

Το έργο κρατάει ζωντανή τη μνήμη της 10ης Μαΐου 1933, όταν, σε αυτήν την πλατεία, της Οπερας του Βερολίνου, Γερμανοί φοιτητές συγκέντρωσαν και έκαψαν πάνω από 20.000 βιβλία, τα οποία περιείχαν, κατά την κρίση τους, ιδέες αντίθετες προς τα ναζιστικά και γερμανικά ιδεώδη. Προχθές, η είδηση ότι οι τζιχαντιστές λεηλάτησαν βιβλιοθήκες της Μοσούλης, καίγοντας χιλιάδες –ίσως και πάνω από 100.000– βιβλία, χειρόγραφα και χάρτες, μεταξύ των οποίων και σπάνια κειμήλια από το θησαυροφυλάκιο της ανθρώπινης γνώσης, έκανε τον γύρο του κόσμου. Σύμφωνα με πηγές της βρετανικής εφημερίδας «Independent» («Κ» 26/2) «μαχητές του ISIS εφόρμησαν στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Μοσούλης και άναψαν μια τεράστια πυρά, όπου παρέδωσαν επιστημονικού και πολιτιστικού περιεχομένου κείμενα, προκαλώντας φρίκη στους παρευρισκόμενους φοιτητές». Χθες το απόγευμα στην ιστοσελίδα του A.P. (Associated Press) αναρτήθηκε ένα βίντεο στο οποίο εμφανίζονται μαχητές του ISIS να καταστρέφουν ανεκτίμητες αρχαιότητες στη Μοσούλη (αρχαία Νινευί). Οι σκηνές του βανδαλισμού συνοδεύονται από ένα τραγούδι θρησκευτικού - πατριωτικού περιεχομένου και μια φωνή που προφανώς καταγγέλλει, επιτίθεται, δαιμονοποιεί, «εξηγεί» - ποιος ξέρει; Ο τόνος της και το ύφος της δεν απείχε πάντως από δεκάδες παρόμοια παραληρήματα που έχουμε παρακολουθήσει ως τηλεθεατές σε σκηνές αποκεφαλισμών ομήρων και άλλων αποτρόπαιων πράξεων. Στην πρώτη εικόνα του βίντεο, το άγαλμα κάποιας ασσυριακής (;) θεότητας είναι τυλιγμένο σε πλαστικό. Το αποκαλύπτουν και με σφυριά το συνθλίβουν, μαζί με άλλα εκθέματα ενός πολιτισμού της Μεσοποταμίας, που ήκμασε τον 7ο - 8ο π.Χ. αιώνα. Οι κινήσεις των καταστροφέων είναι μεθοδικές και, παρά το μένος τους, μάλλον αδιάφορες, σαν να κατεδαφίζουν κάποιο ετοιμόρροπο σπίτι.

Το μόνο που δεν προέβλεψε ο Χάινριχ Χάινε (το 1821) ήταν ότι στις θηριωδίες του 21ου αιώνα το κάψιμο ανθρώπων θα προηγείτο των βιβλίων. Πριν από τρεις εβδομάδες οι τζιχαντιστές έκαψαν ζωντανό Ιορδανό πιλότο που κρατούσαν όμηρο. Αλλά σε αυτό το μακελειό που εξελίσσεται εδώ και καιρό, με πολλούς μαχητές να είναι παιδιά δυτικών κοινωνιών, είναι δύσκολο να βρεθούν αναφορές. Οχι γιατί τα γεγονότα είναι πρωτοφανέρωτα στην ιστορία της ανθρωπότητας (αλίμονο)· εκείνο που πολλαπλασιάζει τον αντίκτυπο είναι η τεχνολογία. Η δυνατότητα να απαθανατίζεται η σφαγή, ο βανδαλισμός, από τους ίδιους τους θύτες και να μεταδίδεται σε όλον τον κόσμο, προκαλώντας ποικιλία συναισθημάτων - όπως αποδεικνύεται: από αποτροπιασμό μέχρι θαυμασμό. Η πίστη στην καταστροφή, τροφοδοτούμενη από την παράνοια (και το αντίστροφο) προκαλεί τερατογενέσεις.

Η Μοσούλη φαίνεται μακρινή ιστορία για την Ευρώπη του Διαφωτισμού. Είναι όμως; Οι τόποι και οι άνθρωποι που σαρώνονται από τον ISIS φιλοξένησαν και καλλιέργησαν από τους αρχαιότερους και πλουσιοτέρους πολιτισμούς. Οι βανδαλισμοί πλήττουν τη μνήμη, τη συνέχεια, δηλώνουν έμπρακτα όχι μόνο περιφρόνηση ή μίσος αλλά και μανία. Ισως γιατί το «μήνυμα» αυτού που καταστρέφουν, της γνώσης, της τέχνης, της διανόησης, είναι ανθεκτικότερο της βιντεοσκοπημένης εικόνας. Δεν καίγεται, δεν τεμαχίζεται.

Πηγή: Καθημερινή

ΚΥΡΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ!

Σε αφαίρεση του ενός «ν» από το μικρό της όνομα προχώρησε η Γιάνα Αγγελοπούλου!

Σε αφαίρεση του ενός «ν» από το μικρό της όνομα (Γιάνα) αποφάσισε να προχωρήσει το μεσημέρι της Κυριακής η διάσημη Ελληνίδα επιχειρηματίας...
με έκτακτη ανακοίνωση που εξέδωσε και έγινε δεκτή με ιδιαίτερο ενθουσιασμό από το στρατόπεδο της Κουμουνδούρου.

Η Γιάνα Αγγελοπούλου προειδοποιεί ωστόσο πώς η απόφασή της αυτή πρόκειται να ανακληθεί σε περίπτωση που το όραμά της για ανατροπή του συστήματος δεν υλοποιηθεί από την παρούσα κυβέρνηση.

«Αφού εκφράσω για ακόμη μία φορά την πλήρη αλληλλεγγύη μου στο πρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του νέου τσάρου της οικονομίας Γιάνη Βαρουφάκη του οποίου και δηλώνω φανατική θαυμάστρια τόσο ως γυναίκα όσο και ως Ελληνίδα επαναστάτρια, ενημερώνω τον λαό της χώρας ότι από σήμερα αφαιρώ και εγώ συμβολικά το ένα ν από το μικρό μου όνομα.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι η απόφασή μου αυτή δεν είναι οριστική και αμετάκλητη.

Σε περίπτωση δηλαδή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σταθεί άξιος των επαναστατικών μου προσδοκιών και αποτύχει να ανατρέψει το σύστημα που εδώ και τόσες δεκαετίες με λύσσα πολεμώ, το ν στο μικρό μου όνομα θα επαναφερθεί.

Η αντισυστημική Βαρουφίτσα

Γιάνα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη»

Στη θέα της είδησης ο Γιάνης Βαρουφάκης -με τα χέρια στην τσέπη- αναφώνησε«Ουάου» και υποστήριξε πως η αντισυστημικότητα της Γιάνας Αγγελοπούλου αποτελεί ατράνταχτη απόδειξη ότι η Φλόγα της Ολυμπιάδας του 2004 έχει αρχίσει να μετατρέπεται σιγά σιγά σε Φλόγα Λαϊκής Εξέργεσης.

Ο Αλέξης Τσίπρας σχολιάζοντας την είδηση αυτή δήλωσε πως πρόκειται για άκρως αναμενόμενη εξέλιξη αφού εξ όσων γνωρίζει η Γιάνα είναι γνωστή θαμώνας των γουναράδικων του Κολωνακίου, φανατική καταναλώτρια κοκτέιλ μολότοφ, και αμετανόητη υποστηρίκτρια των ποδοφραγμάτων (γοβών).

Στενοί συνεργάτες και σύντροφοι της Γιάνας Αγγελοπούλου αναφέρουν πως η Γιάνα θα είναι αυτή που θα αγοράσει στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ την πολυσυζητημένη γραβάτα αμέσως μόλις ικανοποιηθεί η απαίτηση της ελληνικής κυβέρνησης για κούρεμα του χρέους.

Υπενθυμίζουμε ότι την Παρασκευή είχε δημοσιευθεί άρθρο της κυρίας Αγγελοπούλου στην Αμερικανική Huffington Post, μέσα στο οποίο δήλωνε την ένθερμη υποστήριξή της στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και καλούσε τόσο τους ευρωπαίους όσο και τους άλλους ξένους ηγέτες να δώσουν μία ευκαιρία στην Ελλάδα.

Πηγή: Κλεμμένο από τα κλεμμένα

ΚΟΥΓΚΙ!

ΑΡΓΙΕΣ 2015

Το σχολείο στο βυθισμένο τμήμα της Κάτω Καλεντίνης

Το σχολείο στο βυθισμένο τμήμα της Κάτω Καλεντίνης

Το παλιό σχολείο στο βυθισμένο τμήμα της Κάτω Καλεντίνης στην Άρτα. Μέρος του χωριού βυθίστηκε μετά την κατασκευή φράγματος και τη δημιουργία της τεχνητής λίμνης Πουρναρίου.

 Όταν η στάθμη του νερού πέφτει,τα ερείπια αναδύονται από τον βυθό της λίμνης.
Αναδημοσίευση από  blog της Άρτας.

Αετός των Τζουμέρκων: Ο ήχος της Γης από το διάστημα

Αετός των Τζουμέρκων: Ο ήχος της Γης από το διάστημα: Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο της NASA  Τους ήχους του διαστήματος κατέγραψε η Nasa και τους συγκέντρωσε σε ένα συγκλονιστικό βίντεο ...