ΚΟΥΚΑΛΟΓΟ!

Το «Άλογο του Κούκου» στους ουρανούς της Ηπείρου!

Απρίλιος και η Άνοιξη έχει έρθει πλέον για τα καλά. Μαζί της ήρθε και ο Ασπροπάρης, γνωστός στην Ήπειρο ως Κουκάλογο ή Άλογο του Κούκου, αλλά και ως Τυροκόμος ή Χελωνοφάης στη Θεσσαλία, Μικρό Καρτάλι στη Μακεδονία ή Άκμπαμπα στη Θράκη. 

Όλα αυτά τα ονόματα περιγράφουν το ίδιο πουλί, αυτόν τον μικρό λευκό γύπα που περνά τον χειμώνα του στην Αφρική και κάθε άνοιξη επιστρέφει στα πάτρια εδάφη του στην Ελλάδα για να φωλιάσει.

Πάντα κοντά στον άνθρωπο και στενά συνδεδεμένος με την κτηνοτροφία, θεωρούνταν προάγγελος της άνοιξης. Ο ερχομός του σηματοδοτούσε τη βελτίωση του καιρού και την αύξηση της βοσκής, που από την πλευρά της βοηθούσε τα ζώα να κατεβάσουν πιο «παχύ» γάλα το οποίο μπορούσε πλέον να πήξει και να τυροκομηθεί. 

Και φυσικά, έφερνε και τον Κούκο, που τον κουβαλούσε στην πλάτη του από την Αφρική, εξ’ ου και η τοπική του ονομασία ως «Κουκάλογο» ή «Άλογο του Κούκου».

Φέτος, ο πρώτος Ασπροπάρης στην Ελλάδα παρατηρήθηκε στα Μετέωρα στις 21 Μαρτίου -την πρώτη ημέρα της άνοιξης για το βόρειο ημισφαίριο! Το πουλί πετούσε πάνω από την περσινή του φωλιά αλλά και πάνω από στάβλους, ψάχνοντας ίσως για γίδινο μαλλί, ώστε να στρώσει τη φωλιά του.

Την ίδια στιγμή, ο «Αώος», ο Ασπροπάρης της περιοχής της Κόνιτσας τον οποίον παρακολουθεί η Ορνιθολογική από τον Απρίλιο του 2015, χάρη στον δορυφορικό πομπό που έχει τοποθετηθεί στην πλάτη του, βρισκόταν στη μέση του ταξιδιού επιστροφής του, στη Μέση Ανατολή. 

Κατάφερε να ξεπεράσει όλους τους κινδύνους του ταξιδιού και στις 12 Απριλίου έφτασε στη φωλιά του στη νότια περιοχή του Αργυρόκαστρου (Αλβανία). Από τότε, μπορούμε να τον δούμε σχεδόν καθημερινά στην κοιλάδα του Αώου στην Κόνιτσα, όπου ψάχνει για τροφή.

Οι Ασπροπάρηδες κατόρθωσαν να διανύσουν περισσότερα από 5.000 χιλιόμετρα για να έρθουν και πάλι πλάι μας, αλλά ο αγώνας τους για επιβίωση μόλις έχει αρχίσει: τα δηλητηριασμένα δολώματα (φόλες) καραδοκούν! 

Αυτός ο ύπουλος εχθρός έχει οδηγήσει το εκπληκτικό αυτό το πουλί στο χείλος της εξαφάνισης. Από τα 250 ζευγάρια που αριθμούσε τη δεκαετία του 80, μόλις 5 απομένουν πια σε όλη την Ελλάδα! 

 Τα δηλητηριασμένα δολώματα δημιουργούν μια ατέλειωτη αλυσίδα θανάτου από το πρώτο ζώο που θα φάει τη φόλα, στον Ασπροπάρη που θα τραφεί από το κουφάρι, έως τα έντομα που θα το αποικοδομήσουν και στη συνέχεια στον σκαντζόχοιρο που θα φάει τα έντομα.

Για να συνεχίσουμε να θαυμάζουμε το Κουκάλογο στον ουρανό της Ηπείρου, ΜΗΝ βάζετε φόλες!

 epiruspost.gr

ΠΑΣΟΚ: Ο «γενίτσαρος» Σπίρτζης επιτίθεται χυδαία στην παράταξη που τον ανέδειξε

Την έντονη αντίδραση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης προκάλεσε η αναφορά του υπουργού Υποδομών Χρήστου Σπίρτζη στη Βουλή πως «εάν είχαμε πει τη σήραγγα Κώστας Σημίτης θα ήταν όλα καλά», ως απάντηση στις επιθέσεις που δέχθηκε για την Ιονία Οδό.

 

Με σκληρούς χαρακτηρισμούς απάντησε ο υπεύθυνος της Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για Ενέργεια, Περιβάλλον και Υποδομές, Γιάννης Μανιάτης.

«Ο κ. Σπίρτζης έγινε γενίτσαρος από επιλογή για μια υπουργική καρέκλα. Άρχισε να κόβει κορδέλες σε οδικούς άξονες μαζί με τον Αλ. Τσίπρα για να ξεφύγουν από την κατακραυγή του κόσμου. Πέτυχε το αντίθετο. Επιτίθεται με χυδαίο τρόπο στην παράταξη που τον ανέδειξε, αυτή που παρακαλούσε να τον στηρίξει στην προεδρία του ΤΕΕ, την παράταξη της οποίας την ιστορία καπηλεύεται», υποστήριξε ο κ.Μανιάτης.

«Ο Υπουργός που παρέλαβε τα έργα έτοιμα κατά 80%, που έδωσε πανωπροίκι στους εργολάβους 500 εκατ. € για να καλύψει τις καθυστερήσεις της κυβέρνησής του από τα capital controls, είναι ο ίδιος Υπουργός που τεμάχισε στα 8 τον άξονα «Πάτρα – Πύργος» για να τον αναθέσει τμηματικά στον κουμπάρο εργολάβο κ. Καλογρίτσα.

Είναι ο ίδιος που υπηρετεί το κόμμα που καταψήφισε τις συμβάσεις για τους αυτοκινητόδρομους, που στήριξε το κίνημα «δεν πληρώνω», αλλά οργανώνει επικοινωνιακές φιέστες για έργα που δεν τους ανήκουν και που τα υπέσκαψαν σε κάθε τους στάδιο. Είναι το μόνο που τους απέμεινε μετά τις μηδενικές τους επιδόσεις τόσο στο σχεδιασμό δημοσίων έργων, όσο και στη διαχείριση των δημοσίων συγκοινωνιών», πρόσθεσε, καταλήγοντας:

«Ο αυτοεξευτελισμός τους δεν έχει όρια. Τώρα πια όμως όλοι τους ξέρουν. Όσο πιο γρήγορα φύγουν τόσο το καλύτερο.»

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος.

Ανακαλύφθηκε ένα γονίδιο που κάνει τους ανθρώπους ξενύχτηδες

Αν κάποιος σε όλη τη ζωή του αργεί να κοιμηθεί και δυσκολεύεται να ξυπνήσει το πρωί, με άλλα λόγια είναι «νυχτερινός τύπος», ίσως θα πρέπει να ρίξει το φταίξιμο (και) στο DNA του.

Επιστήμονες στις ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι η μετάλλαξη ενός γονιδίου (του CRY1) αλλάζει τον τρόπο λειτουργίας του βιολογικού ρολογιού, με συνέπεια να μένει κάποιος άγρυπνος πιο εύκολα από ό,τι οι άλλοι άνθρωποι.

Η συγκεκριμένη γονιδιακή παραλλαγή επιβραδύνει το εσωτερικό (κιρκαδιανό) ρολόι του οργανισμού, το οποίο ρυθμίζει πότε κάποιος θα νυστάξει και πότε είναι έτοιμος να ξυπνήσει. Αυτή η επιβράδυνση του βιολογικού ρολογιού επιμηκύνει τον κιρκαδιανό κύκλο και οι άνθρωποι που έχουν αυτήν τη μετάλλαξη εκ φύσεως ξενυχτούν και δύσκολα ξυπνάνε το πρωί.

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, η συγκεκριμένη γονιδιακή παραλλαγή μπορεί να υπάρχει σε έναν άνθρωπο στους 75. Η μετάλλαξη φαίνεται να μεταθέτει προς τα πίσω τον ύπνο ενός ανθρώπου κατά δύο έως τέσσερις ώρες από τη συνηθισμένη ώρα του ύπνου.

Ενώ στους περισσότερους ανθρώπους η ορμόνη μελατονίνη που ρυθμίζει τον ύπνο αρχίζει να αυξάνεται μεταξύ 21.00 και 22.00, σε μερικούς αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη και μετά τις 02.00 ή τις 03.00 το πρωί.

Οι άνθρωποι που δεν μπορούν εύκολα να ξυπνήσουν το πρωί, αλλά είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν λόγω δουλειάς ή σχολείου, συχνά νιώθουν κουρασμένοι όλη τη μέρα, γεγονός που επιβαρύνει την υγεία τους.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Ροκφέλερ της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον καθηγητή γενετικής Μάικλ Γιανγκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Cell» (Κύτταρο), είπαν ότι μπορεί στο μέλλον να αναπτυχθούν φάρμακα που θα «διορθώνουν» το γονίδιο αυτό (για όσους τουλάχιστον θέλουν να απαρνηθούν τη ζωή του ξενύχτη...).

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αλάνθαστος Αϊνστάιν

Ατομικά ρολόγια επιβεβαιώνουν τη σχετικότητα του χρόνου

Τι ώρα είναι; Η απάντηση είναι σχετική   (Φωτογραφία:  CC0 )

---

Παρίσι

Ο χρόνος, όπως και ο χώρος, είναι έννοιες σχετικές, είπε ο μεγάλος Άλμπερτ Αϊνστάιν. Χάρη στα πιο ακριβή ατομικά ρολόγια που διαθέτουμε, διεθνής ερευνητική ομάδα υπολογίζει τώρα με εντυπωσιακή ακρίβεια πώς ο χρόνος κυλά με διαφορετικό ρυθμό στο Λονδίνο και το Παρίσι.

Το φαινόμενο της «διαστολής του χρόνου» οφείλεται σε δύο διαφορετικούς παράγοντες που σχετίζονται με διαφορετικές πλευρές της Σχετικότητας. Ο πρώτος παράγοντας είναι η ταχύτητα: όπως προκύπτει από τη θεωρία της Ειδικής Σχετικότητας, ένα ρολόι που κινείται με μεγάλη ταχύτητα σε σχέση με έναν παρατηρητή τρέχει πιο αργά σε σχέση με το ρολόι του παρατηρητή.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι η βαρύτητα, όπως προκύπτει από την θεωρία της Γενικής Σχετικότητας: όταν η δύναμη της βαρυτικής έλξης αυξάνεται στο σημείο όπου βρίσκεται ο παρατηρητής, το ρολόι του θα τρέχει πιο αργά σε σχέση με το ρολόι ενός παρατηρητή που δέχεται ασθενέστερη έλξη. Με άλλα λόγια, ένα ρολόι στο κέντρο της Γης θα τρέχει πιο αργά από ό,τι ένα ρολόι στην κορυφή του Έβερεστ.

Και στις δύο περιπτώσεις, οι πειραματικές μετρήσεις της διαστολής του χρόνου (για παράδειγμα η σύγκριση ατομικών ρολογιών στη Γη και στους δορυφόρους του GPS) έχουν επιβεβαιώσει τον Αϊνστάιν με σχετικά μεγάλη ακρίβεια. Κανείς όμως δεν μπορεί να αποκλείσει το γεγονός ότι ο γίγαντας της σχετικότητας θα διαψευστεί τελικά από πιο ακριβή πειράματα.

Τώρα, ερευνητές στη Γαλλία, τη Βρετανία και τη Γερμανία αυξάνουν τα επίπεδα ακρίβειας στο μέγιστο εφικτό: χρησιμοποίησαν ατομικά ρολόγια που βασίζονται τη συχνότητα της ακτινοβολίας που εκπέμπουν άτομα στροντίου, και είναι περίπου τρεις φορές πιο ακριβή από τα συμβατικά ατομικά ρολόγια στροντίου: χάνουν ένα δευτερόλεπτο κάθε περίπου 15 δισεκατομμύρια χρόνια, που είναι περισσότερο από την ηλικία του Σύμπαντος.

H νέα μελέτη, η οποία αναρτήθηκε στην υπηρεσία προδημοσίευσης arXiv, συγκρίνει ατομικά ρολόγια στροντίου που βρίσκονταν στο Παρίσι, το Λονδίνο και το Μπράουνσβαϊγκ της Γερμανίας. O ρυθμός του χρόνου στις τρεις τοποθεσίες τρέχει διαφορετικά επειδή κάθε πόλη έχει διαφορετική απόσταση από το κέντρο της Γης (και επομένως δέχεται διαφορετικές βαρυτικές δυνάμεις) και διαφορετική απόσταση από τον ισημερινό (και επομένως διαφορετική ταχύτητα περιστροφής γύρω από τον άξονα της Γης).

Προκειμένου να συγκριθεί ο ρυθμός του χρόνου στις τρεις τοποθεσίες, οι ερευνητές συνέδεσαν τα ρολόγια σε δίκτυα οπτικών ινών που λειτουργούσαν στις ίδιες συχνότητες με καθένα από τα ρολόγια. Κάθε διαφορά στη συχνότητα του φωτός ανάμεσα στις διαφορετικές ίνες θα υποδήλωνε διαφορές στο ρυθμό του χρόνου.

Πράγματι, οι μετρήσεις έδειξαν ότι η χρονική απόκλιση που συσσωρεύεται ανάμεσα στο Παρίσι και το Λονδίνο στη διάρκεια ενός 24ωρου φτάνει τα 5 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου.

Τα αποτελέσματα του πειράματος, εξηγεί το περιοδικό New Scientist, επέτρεψαν στους ερευνητές να υπολογίσουν μια παράμετρο που ονομάζεται άλφα. Η τιμή της πρέπει να είναι μηδέν αν ο Αϊνστάιν είχε απόλυτο δίκιο για τη διαστολή του χρόνου.

Το να αποδείξει κανείς ότι το άλφα ισούται με μηδέν είναι τεχνικά αδύνατο, όμως η τελευταία μελέτη δείχνει ότι η τιμή της είναι μικρότερη από 10-8 -ένα επίπεδο ακρίβειας δυο φορές μεγαλύτερο σε σχέση με προηγούμενες μετρήσεις που βασίζονταν σε ρολόγια στροντίου.

Όπως φαίνεται, το φάντασμα του Άλμπερτ Αϊνστάιν μπορεί να είναι ήσυχο, τουλάχιστον για την ώρα: αν η τιμή του άλφα μετρηθεί στο μέλλον με μεγαλύτερη ακρίβεια, και βρεθεί να μην είναι μηδέν, οι συνέπειες θα είναι πραγματικά τεράστιες.

Μεταξύ άλλων, μια τιμή πάνω από το μηδέν θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για το μεγάλο όνειρο των φυσικών, την ενοποίηση της Σχετικότητας του Αϊνστάιν με την Κβαντομηχανική.

Αυτή η μέρα όμως μάλλον απέχει πολύ.

Βαγγέλης Πρατικάκης

Newsroom ΔΟΛ

ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ............ΤΕΛΟΣ!

Στις 3 Απριλίου η τελετή για την ολοκλήρωση των έργων στα Τέμπη

• 

Τη Δευτέρα 3 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί τελικά η τελετή για την ολοκλήρωση των έργων στα Τέμπη, αντί της 1ης Απριλίου, όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί.

Σύμφωνα με δήλωση της υπεύθυνη Τύπου της «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.» Ειρήνης Ζαβρίδου, η τελετή εγκαινίων μετατίθεται για τις 3 Απριλίου ώστε να μπορέσει να παραστεί και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Τα έργα εντάσσονται στο τμήμα Μαλιακός - Κλειδί του αυτοκινητοδρόμου, ενώ με το τμήμα αυτό του ΠΑΘΕ, στο οποίο περιλαμβάνεται και η μεγαλύτερη οδική σήραγγα των Βαλκανίων, μήκους 6 χλμ, ολοκληρώνεται ο αυτοκινητόδρομος Αθήνας - Θεσσαλονίκης, μήκους περίπου 550 χλμ. «Η μεγαλύτερη σήραγγα των Βαλκανίων έχει ολοκληρωθεί», όπως είχε αναφέρει τον περασμένο μήνα ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, μετά από την ενημέρωση που είχε λάβει για την πορεία των έργων.

(Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ)

ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ........ΠΟΥ ΠΑΝ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ!

Χρησιμοποιήστε το μυαλό σας συχνότερα

Η συχνή χρήση του GPS οδηγεί σε αδράνεια τον ανθρώπινο εγκέφαλο

---

Αθήνα

Όσο πιο συχνά χρησιμοποιεί κανείς το GPS στις ηλεκτρονικές συσκευές του για να βρει μια διαδρομή, τόσο οδηγεί σε αδράνεια περιοχές του εγκεφάλου του που χρησιμοποιούνται για τον προσανατολισμό και τη νοητική επεξεργασία εναλλακτικών διαδρομών, σύμφωνα με βρετανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Nature Communications.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (UCL), με επικεφαλής τον Δρ Ούγκο Σπίερς του Τμήματος Πειραματικής Ψυχολογίας, μελέτησαν σε εργαστηριακές συνθήκες 24 εθελοντές, που κλήθηκαν να πραγματοποιήσουν εικονικές διαδρομές σε μια προσομοίωση του Σόχο στο κέντρο του Λονδίνου, ενώ ταυτόχρονα ο εγκέφαλός τους υποβαλλόταν σε παρακολούθηση.

Η έρευνα εστιάσθηκε στην εγκεφαλική δραστηριότητα του ιππόκαμπου, που εμπλέκεται στη μνήμη και στον προσανατολισμό, και του προμετωπιαίου φλοιού, που εμπλέκεται στο σχεδιασμό και στη λήψη των αποφάσεων.

Όταν οι εθελοντές πλοηγούνταν εικονικά στο Σόχο μόνο με τις δικές τους δυνάμεις, ο εγκέφαλός τους εμφάνιζε ιδιαίτερη δραστηριότητα, ιδίως όταν δοκίμαζαν νέους δρόμους. Όταν, όμως, οι εθελοντές ακολουθούσαν τις εντολές του GPS, οι ίδιες εγκεφαλικές περιοχές έμεναν αδρανείς.

«Όταν έχουμε την τεχνολογία να μας λέει ποιον δρόμο να πάρουμε, αυτές οι περιοχές του εγκεφάλου μας δεν ανταποκρίνονται. Με μια έννοια, ο εγκέφαλός μας έχει πάψει να ενδιαφέρεται για τους δρόμους γύρω μας», εξηγεί ο Δρ Σπίερς.

Προηγούμενη βρετανική μελέτη είχε δείξει ότι ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου των οδηγών ταξί του Λονδίνου μεγαλώνει, όσο περισσότερο απομνημονεύουν το λαβύρινθο των δρόμων της βρετανικής πρωτεύουσας. Κάτι που δεν συμβαίνει σε μια περιοχή, όπως το άψογα ρυμοτομημένο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.

Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΓΙΑ ...ΛΙΓΟΥΣ!

Evolocumab και inclisiran

Νέα φάρμακα μειώνουν τη χοληστερόλη πιο αποτελεσματικά από τις στατίνες

---

Ουάσινγκτον

Δύο νέα ενέσιμα φάρμακα μειώνουν τα επίπεδα της χοληστερόλης πολύ χαμηλότερα από τις στατίνες, αποτρέποντας μελλοντικά εμφράγματα και εγκεφαλικά επεισόδιο, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στον ετήσιο συνέδριο του Αμερικανικού Κολεγίου Καρδιολογίας στην Ουάσινγκτον.

Παρά τον αρχικό ενθουσιασμό, προβληματισμό προκαλεί το κόστος των νέων φαρμάκων καθώς είναι κατά πολύ ακριβότερα από τους υπάρχοντες υπολιπιδαιμικούς παράγοντες. Αυτή η παράμετρος κάνει αρκετούς καρδιολόγους να πιστεύουν ότι τα εν λόγω σκευάσματα θα πρέπει να χορηγούνται μόνο σε ασθενείς υψηλού καρδιακού κινδύνου.

Οι δραστικές ουσίες εβολοκουμάμπη (ή evolocumab που στην Ελλάδα κοστίζει 241,12 € τα 140MG/ML) και inclisiran, είναι μονοκλωνικά αντισώματα που προσκολλώνται στην πρωτεΐνη PCSK9 η οποία ρυθμίζει την ικανότητα του ήπατος να απομακρύνει την LDL («κακή») χοληστερόλη από το αίμα. Δια της αναστολή της PCSK9, τα φάρμακα ωθούν το σώμα να ελέγξει εξονυχιστικά για την ύπαρξη περισσότερης χοληστερόλης.

Στοιχεία από κλινικές δοκιμές έδειξαν ότι η εβολοκουμάμπη συντελεί σε 15% μείωση του κινδύνου για μείζονα καρδιακά συμβάματα σε ασθενείς που έπαιρναν στατίνες λόγω καρδιακής νόσου. Στα επεισόδια αυτά περιλαμβάνονταν ο αιφνίδιος καρδιακός θάνατος, το έμφραγμα, το εγκεφαλικό επεισόδιο, η νοσηλεία για στηθάγχη ή η αγγειοπλαστική για διάνοιξη αποφραγμένων αρτηριών.

Συγκεκριμένα, η εβολοκουμάμπη μείωσε τον απόλυτο κίνδυνο για έμφραγμα ή εγκεφαλικό επεισόδιο κατά 1,3% περίπου στα δύο χρόνια και κατά 2% στα τρία χρόνια. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι 74 ασθενείς υψηλού κινδύνου θα πρέπει να πάρουν το σκεύασμα για δύο χρόνια για να προληφθεί ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή έμφραγμα ή ένας θάνατος από καρδιακό νόσημα και ότι στα τρία χρόνια 50 θα πρέπει να λαμβάνουν θεραπεία.

Με αυτό τον ρυθμό, μετά από μια πενταετία, μόλις 17 ασθενείς υψηλού κινδύνου θα πρέπει να λαμβάνουν αγωγή.

«Η εβολοκουμάμπη σχετίστηκε επίσης με 20% μειωμένο κίνδυνο για έμφραγμα, εγκεφαλικό επεισόδιο ή αιφνίδιο καρδιακό θάνατο. Στα άτομα με καρδιακή ή αγγειακή νόσο που παίρνουν ήδη στατίνη, ξέρουμε ότι η προσθήκη της εβολοκουμάμπης μειώνει τον κίνδυνο μελλοντικού εμφράγματος ή εγκεφαλικού επεισοδίου και μάλιστα με ασφάλεια», εξήγησε ο επικεφαλής ερευνητής Δρ Μαρκ Σαμπατιν, πρόεδρος Καρδιαγγειακής Ιατρικής στο Νοσοκομείο Brigham and Women's της Βοστόνης.

«Ωστόσο, η εβολοκουμάμπη δεν μείωσε τον συνολικό ατομικό κίνδυνο θανάτου ή τον κίνδυνο θανάτου από καρδιακή νόσο. Πράγμα εξαιρετικά απογοητευτικό για μένα», σχολίασε ο Δρ Γκρεγκ Στόουν, διευθυντής Καρδιαγγειακής Έρευνας και Επιμόρφωσης στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη.

Απ’ την άλλη, το inclisiran είναι ένας νέας γενιάς αναστολέας της PCSK9, που μειώνει την χοληστερόλη κατά 30-50% επιπλέον απ’ ότι οι στατίνες. «Φαίνεται εξάλλου να διατηρεί την αποτελεσματικότητά του για περισσότερο χρόνο, δηλαδή οι ασθενείς δεν χρειάζεται να κάνουν τακτικές επισκέψεις για την χορήγηση του φαρμάκου», εξηγεί ο Δρ Τζέιμς Αντερμπεργκ, από το Ιατρικό Κέντρο «Langone» του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

Βέβαια, το inclisiran για να λειτουργήσει πρέπει το άτομο εκτός από την εναρκτήρια δοσολογία να επαναλάβει την έγχυση μετά από τρεις μήνες και έπειτα πάλι μετά από έξι μήνες.

Η εβολοκουμάμπη, συνήθως, χορηγείται μια φορά τον μήνα ή κάθε δεύτερη εβδομάδα.

«Πρόκειται για τρεις ή τέσσερις ενέσεις τον χρόνο έναντι των 24 ή 12 ενέσεων ετησίως που λαμβάνει ο ασθενής σήμερα, δηλαδή ένα σαφώς βολικότερο σχήμα», συμπληρώνει ο Δρ Αντερμπεργκ.

Τα δεδομένα για την ασφάλεια της θεραπείας δείχνουν ότι κανένα από τα δύο φάρμακα δεν έχει σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες, οι οποίες μπορεί να είναι και λιγότερες απ’ αυτές των στατίνων.

Παρόλα αυτά οι καρδιολόγοι εμφανίζονται διστακτικοί για τα οφέλη των δύο νέων σκευασμάτων συγκριτικά πάντα με το κόστος της θεραπείας.

Σύμφωνα με τον Δρ Ντόναλντ Λοϊντ-Τζοουνς, επικεφαλής Προληπτικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Northwestern και εκπρόσωπος Τύπου της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας «τα αποτελέσματα είναι μέτρια και όχι αυτά που ελπίζαμε ή αναμέναμε. Θα πρέπει να τα χορηγούμε σε ασθενείς με τον υψηλότερο κίνδυνο, εκεί δηλαδή όπου οι στατίνες δεν κάνουν καλή δουλειά, μέχρι τουλάχιστον να πέσουν οι τιμές τους».

Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr

ΜΑΥΡΗ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΔΕΣ!

Δεν έχει τέλος η σφαγή των πουλιών στην Κύπρο

Μαυροσκούφης πιασμένος σε παράνομο δίχτυ. Θα πιάσει καλή τιμή στη μαύρη αγορά (Πηγή: RSPB) 

Παρόλο που η Βρετανία έχει στείλει ειδική ομάδα στην Κύπρο για να σταματήσει το παράνομο κυνήγι αποδημητικών πτηνών, η κατάσταση παραμένει εκτός ελέγχου με εκατομμύρια μικρά πουλιά να καταλήγουν στα εστιατόρια, καταγγέλλουν ορνιθολογικές οργανώσεις.

Περίπου 1,7 εκατομμύρια πτηνά, όπως τσίχλες, κοκκινολαίμηδες, αηδόνια και μελισσοφάγοι, εκτιμάται ότι σκοτώθηκαν παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία στη διάρκεια της φθινοπωρινής μεταναστευτικής περιόδου από τον Σεπτέμβριο έως τον Οκτώβριο του 2016.

Σχεδόν τα μισά, περίπου 800.000 πουλιά, σκοτώθηκαν στην περιοχή της βρετανικής στρατιωτικής βάσης στη Δεκέλεια. Έχει έκταση μόλις 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα, περιλαμβάνει όμως το Ακρωτήριο Πύλας από όπου περνούν τα μισά αποδημητικά πτηνά στο ταξίδι τους από την Ευρώπη, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Τα πουλιά πιάνονται με ξόβεργες (βέργες καλυμμένες με κόλλα) και μεγάλα δίχτυα που απλώνονται στο ύπαιθρο, στερεωμένα σε ακακίες που φυτεύουν επίτηδες οι λαθροθήρες. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, τα δίχτυα απλώνονταν το φθινόπωρο σε συνολικό μήκος 21 χιλιομέτρων. Οι λαθροθήρες χρησιμοποιούν ακόμα και συσκευές MP3 που παίζουν συνέχεια καλέσματα πουλιών για να δελεάζουν τα ανυποψίαστα θύματα.

Τα περισσότερα πουλιά σερβίρονται ξιδάτα ή βραστά σε σπίτια και εστιατόρια, όπου τα λεγόμενα «αμπελοπούλια» πωλούνται 60 με 80 ευρώ ανά δωδεκάδα.

Τα ανησυχητικά στοιχεία για την τελευταία μεταναστευτική περίοδο προέρχονται από έρευνα της Βασιλικής Εταιρείας για την Προστασία των Πτηνών (RSPB) και τον Πτηνολογικό Σύνδεσμο Κύπρου (Birdlife Cyprus). Οι δύο οργανώσεις καταγγέλλουν τη βρετανική κυβέρνηση ότι δεν κάνει αρκετά για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Μια τέτοια κατάσταση «δεν θα γινόταν ποτέ ανεκτή εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο» είπε o Μάρτιν Χάρπερ της RSPB.

Η επιχείρηση για το ξερίζωμα των ξενόφερτων, φυτεμένων ακακιών έχει πια σταματήσει (Πηγή: RSPB)

Η παράνομη θανάτωση πτηνών τιμωρείται θεωρητικά με πρόστιμο που μπορεί να φτάσει τα 17.000 ευρώ και ποινή φυλάκισης μέχρι τρία έτη. Στην πράξη, το πρόστιμο δεν ξεπερνά συνήθως τα 400 ευρώ και ελάχιστοι έχουν μπει στη φυλακή.

Η κατάσταση παραμένει ανεξέλεγκτη εδώ και χρόνια και οι προσπάθειες της βρετανικής βάσης, της Υπηρεσίας Θήρας και Πανίδας και των ακτιβιστών συναντούν εχθρικές αντιδράσεις.

H τελευταία προσπάθεια της ειδικής βρετανικής δύναμης να ξεριζώσει από τη βάση τις ακακίες, οι οποίες είναι ξενόφερτο είδος που πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα, συνάντησαν τις αντιδράσεις των κατοίκων, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να μπλοκάρουν το δρόμο με τα οχήματά τους. Παλαιότερα, μάλιστα, βρετανοί αξιωματικοί είχαν καταγγείλει ακόμα και απειλές με όπλα.

Η Υπηρεσία Θήρας και Πανίδας, σύμφωνα με την οποία η παράνομη αγορά παγιδευμένων πτηνών αποφέρει παράνομα κέρδη 15 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί τεστ DNA που αναγνωρίζει τα προστατευόμενα πτηνά ακόμα και μαγειρεμένα.

Βαγγέλης Πρατικάκης

Newsroom ΔΟΛ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ!

Το π μόλις απέκτησε ακόμα 9 τρισεκατομμύρια ψηφία

Τα δεκαδικά ψηφία του π συνεχίζονται επ' άπειρον  

---

Γενεύη

Το νέο ρεκόρ ήρθε πάνω στην ώρα για τον εορτασμό της διεθνούς «Ημέρας π» στις 14 Μαρτίου: χομπίστας των μαθηματικών κατάφερε να υπολογίσει ακόμα 9 τρισεκατομμύρια ψηφία της διάσημης μαθηματικής σταθεράς.

Το αρχείο που περιλαμβάνει ολόκληρο τον τερατώδη αριθμό συνολικά 22,5 τρισεκατομμύριο ψηφία, έχει μέγεθος 9 terabyte. Για την εκτύπωσή του εκτιμάται ότι θα χρειάζονταν μερικά εκατομμύρια βιβλία των 1.000 σελίδων το καθένα.

Το π είναι έννοια που ξεκίνησε από τη γεωμετρία, καθώς ορίζεται ως η αναλογία ανάμεσα στην περιφέρεια και την διάμετρο ενός κύκλου. Όμως ο ίδιος αριθμός περιέργως εμφανίζεται σε πολλούς «άσχετους» κλάδους της επιστήμης, από την κοσμολογία και τον ηλεκτρομαγνητισμό μέχρι τις πιθανότητες, τροφοδοτώντας μια ολόκληρη συζήτηση για τη σχέση των μαθηματικών με την φύση του Σύμπαντος.

Πέρα από τις εμφανίσεις του σε μια πληθώρα βασικών εξισώσεων, ένα άλλο χαρακτηριστικό του π είναι ότι πρόκειται για άρρητο αριθμό: τα ψηφία του συνεχίζονταν επ' άπειρον με χωρίς να επαναλαμβάνονται ποτέ.

Τον περασμένο Νοέμβριο, αναφέρει το περιοδικό New Scientist, ο χομπίστας των μαθηματικών Πέτερ Τρούεμπ στην Ελβετία ολοκλήρωσε τον υπολογισμό 22.459.157.718.361 πλήρως επιβεβαιωμένων ψηφίων, περίπου 9 τρισεκατομμυρίων περισσότερων από ό,τι στο προηγούμενο ρεκόρ το 2013.

Ο Τρούεμπ εργάζεται ως επιστήμονας Έρευνας και Ανάπτυξης στην εταιρεία επιστημονικού εξοπλισμού Dectris, η οποία του διέθεσε την υποδομή για τον μαθηματικό άθλο. Ο ερευνητής συναρμολόγησε έναν υπολογιστή με 24 σκληρούς δίσκους των 6 terabyte o καθένας, και χρησιμοποίησε το δωρεάν λογισμικό γ-cruncher, το οποίο εκτελεί πράξεις με αριθμούς των τρισεκατομμυρίων ψηφίων.

Το λογισμικό αφέθηκε να τρέχει 105 μέρες μέχρι να φτάσει τον στόχο, αριθμός που φαίνεται μεγάλος αλλά δεν είναι: «Φανταστείτε να πρέπει να πολλαπλασιάσετε στον μαυροπίνακα δύο αριθμούς με ένα τρισεκατομμύριο ψηφία ο καθένας. Απλά δεν γίνεται» σχολιάζει ο Τρούεμπ. «Αντί γι' αυτό χρησιμοποιούμε εξωτικούς αλγόριθμους για να βελτιστοποιήσουμε τους υπολογισμούς».

Έχει όμως κάποια πρακτική αξία ο υπολογισμός των νέων ψηφίων. Είναι σχεδόν σίγουρο πως όχι, δεδομένου ότι καμία εφαρμογή δεν απαιτεί τέτοια ακρίβεια: η NASA χρησιμοποιεί μόλις 15 δεκαδικά ψηφία για να στείλει αποστολές στο Διάστημα, ενώ 40 ψηφία εκτιμάται ότι θα ήταν αρκετά για να μετρηθεί το Σύμπαν με ακρίβεια ενός ατόμου.

Παρόλα αυτά, ο Τρούεμπ έχει να κάνει μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: στον αριθμό που υπολόγισε, κάθε ψηφίο από το 0 έως το 9 εμφανίζεται στο 10% των δεκαδικών θέσεων, κάτι που υποδεικνύει ότι το π είναι «κανονικός άρρητος αριθμός», δηλαδή αποτελείται από δεκαδικά ψηφία που εμφανίζονται με εντελώς τυχαία σειρά.

Ωστόσο το δείγμα των 22,5 τρισεκατομμυρίων ψηφίων δεν αρκεί για να αποδειχθεί ότι το π είναι όντως κανονικό.

Γι΄αυτό απαιτείται μια πλήρης απόδειξη, η οποία διαφεύγει των μαθηματικών εδώ και αιώνες.

Βαγγέλης Πρατικάκης

Newsroom ΔΟΛ

ΠΗΓΑΙΝΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΔΡΟΜΟ

ΜΗΠΩΣ;

Κώστας Καραμανλής, ο πρώτος συριζαίος πρωθυπουργός

Φίλες φίλοι και οι υπόλοιποι, ξέρω ότι οι εξελίξεις τρέχουν, ξέρω ότι γεννιούνται υποψίες σύμφωνα με τις οποίες ο Αλέκσης ο Τσίπρας μπορεί και να είναι απατεώνας (με την πολιτική έννοια του όρου) και ξέρω ότι ο μάνατζερ ράγκμπι είναι ακόμα στο Σερβάιβορ.

Θα ήθελα, όμως, να σας παρακαλέσω να μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ με τίποτα από όλα αυτά.

Γιατί απόψε (τώρα που γράφω είναι Τρίτη 7 του Μαρτίου, επέτειος των εκλογών του 2004) ο νους μου ταξιδεύει στον πρώτο Συριζαίο πρωθυπουργό της Ιστορίας.

Το άνθρωπο που ηγήθηκε της ορίτζιναλ Π.Φ.Α. (Πρώτης Φοράς Αριστεράς) κυβέρνησης: τον Κωνσταντίνο τον Εργατικό, τον Κωνσταντίνο τον Ικανό, τον Κωνσταντίνο τον Αποτελεσματικό, τον Κωνσταντίνο τον Ακούραστο (γράφω πολλά από τα επίθετα που συνοδεύουν τον μεγάλο ηγέτη, καθώς ακόμα ο ιστορικός του μέλλοντος δεν έχει ασχοληθεί με την περίπτωσή του και έτσι δεν ξέρουμε ποια από τις αρετές του θα υπερισχύσει στα μελλοντικά βιβλία της ιστορίας.

Αντιλαμβάνομαι πως κάποιοι από εσάς (σίγουρα όχι οι περισσότεροι) παραξενεύονται με αυτά που γράφω.

Οι υπόλοιποι όμως, αυτοί που θυμούνται την ανικανότητα, την τεμπελοσκυλίαση, την επιπολαιότητα, την αδιαφορία για τις συνέπειες της κυβερνητικής απραξίας, τους διορισμούς, την αγάπη στο κράτος ως οντότητα φτιαγμένη για κυβερνητική αξιοποίηση και όχι για να υπηρετεί τα κορόιδα που πληρώνουν φόρους, καταλαβαίνουν πως ο άνθρωπος που πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο ΟΧΙ όταν διέκοψε τη νιρβάνα του για να υποστηρίξει το ΝΑΙ, είναι πολύ περισσότερο ο πρώτος Τσίπρας παρά ο τελευταίος Καραμανλής. 

Στο κάτω-κάτω, μιλάμε για τους ανθρώπους που είναι το Α και το Ω στην αξιέπαινη προσπάθεια να καταστραφεί η Ελλάδα.

Μιλάμε για τον άνθρωπο που έκανε ό,τι περνούσε από την αδιαφορία του για να βρει η καταστροφική κρίση απροετοίμαστη τη χώρα και για τον άνθρωπο που πασχίζει να ολοκληρώσει την καταστροφή.

Και πιθανόν, επειδή είναι σαφές ότι ο ένας είναι συνέχεια του άλλου, μοιράζονται και κοινές συμπάθειες.

Αν δεν με πιστεύετε κάντε ένα απλό τεστ. Βρείτε –αν είναι ακόμα εύκολο να τους εντοπίσετε, γιατί πια κρύβονται πολύ καλά– έναν ψηφοφόρο του Αλέκση και ρωτήστε τον τι γνώμη έχει για τον Κωνσταντίνο τον Αποτελεσματικό.

Το «είναι παρεξηγημένος» θα είναι το λιγότερο καραμανλικό που θα ακούσετε.

Με τα παραπάνω στο νου, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί οι «καραμανλικοί κύκλοι» (όπως έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε τους ανώνυμους παρατρεχάμενους του ηγέτη της Ραφήνας) έχουν τόσο καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ και γιατί οι καραμανλικοί βουλευτές έχουν ακόμα καλύτερες.

Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί το νούμερο 2 της καραμανλικής διακυβέρνησης (ναι, τον πρόεδρο Παπάκη εννοώ) δέχτηκε να  γίνει ο Χατζηαβάτης του Αλέκση, με αντάλλαγμα την πιο καλοπληρωμένη αργομισθία.

Είναι εύκολο να καταλάβουμε τα τσαλιμάκια του βαρύμαγκα Βαγγέλα και της συναινετικής και πολύ εξυπηρετικής για την κυβέρνηση θέσης που πήρε στη συζήτηση για την ψηφοφορία των νέων μέτρων, που πλησιάζει και γίνεται παιχνιδάκι το να καταλάβουμε γιατί στις ενημερωτικές εκπομπές της κυβερνητικής τηλεόρασης μπορεί να κυριαρχούν οι –αναμενόμενοι– συριζοφρουροί μαχόμενοι δημοσιογράφοι, αλλά υπάρχει και αρκετός χώρος και για τους καραμανλοφρουρούς συναδέλφους τους. 

Όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω για να μειώσω την αξία του ανθρώπου που ακόμα θεωρείται πολιτικό κεφάλαιο από όσους έχει ευνοήσει.

Τα γράφω για να αναδείξω το μεγαλείο του και να δείξω πως ακόμα υπάρχει φιλότιμο στην πολιτική.

Να δείξω πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν ξεχνούν ούτε αυτούς που τους βοήθησαν ούτε αυτούς με τους οποίους συγγενεύουν ιδεολογικά και μπράβο τους.

 Μάνος Βουλαρίνος

από τη στήλη του στην Athens Voice

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ

Γεμιστά καλαμαράκια από τη Σίκινο

ΕΥΗ ΒΟΥΤΣΙΝΑ

• 

Φωτογραφία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Μέτριας δυσκολίας / Προετοιμασία: περίπου 30΄, Ψήσιμο: περίπου 45΄- 1 ώρα

«“Τα καλαμαράκια, όπως και να τα μαγειρέψεις, θέλουν μπόλικο κρεμμύδι. Είναι το στοιχείο τους το κρεμμύδι, πώς να σου πω...”. Ετσι μου έλεγε η αλησμόνητη Κρυστάλλη Κυριαζή, που μου έδωσε αυτήν τη συνταγή πριν από χρόνια. Για τα γεμιστά διαλέξτε μεγαλούτσικα καλαμάρια. Το πιο ενδιαφέρον είναι ο τρόπος που τα τοποθετεί στο ταψάκι, για να μην ανοίξουν και βγει έξω η γέμιση στο ψήσιμο».

Υλικά (για 4 άτομα)

• 1 κιλό καλαμαράκια, φρέσκα ή κτψ, καθαρισμένα (ψιλοκόβουμε τα μουστάκια τους για τη γέμιση)
• 3 μεγάλα κρεμμύδια, σε ψιλά καρέ
• 4 γεμάτες κουτ. σούπας άνηθος, ψιλοκομμένος
• 6 γεμάτες κουτ. σούπας μαϊντανός, ψιλοκομμένος
• 2 κουτ. σούπας σταφίδες ξανθές
• 150 γρ. άσπρο ρύζι, πλυμένο
• 3 ώριμες ντομάτες, τριμμένες
• λίγο αλάτι
• μπόλικο μαύρο πιπέρι
• 100 ml λάδι
• περίπου 2 φλιτζ. τσαγιού λευκό κρασί

Διαδικασία

Βάζουμε στο τηγάνι το μισό από το μετρημένο λάδι και τσιγαρίζουμε τα κρεμμύδια. Οταν αρχίσουν να μαλακώνουν, προσθέτουμε τα ψιλοκομμένα μουστάκια και συνεχίζουμε το τσιγάρισμα για λίγο μέχρι να αλλάξουν χρώμα τα μουστάκια. Προσθέτουμε τις σταφίδες, τα μυρωδικά, αλάτι και πιπέρι, το ρύζι και περίπου 2/3 φλιτζ. τσαγιού από το κρασί.

Ανακατεύουμε καλά, αφήνουμε το ρύζι να πιει τα υγρά και αποσύρουμε από τη φωτιά. Οταν κρυώσει λίγο, γεμίζουμε τα καλαμαράκια, αλλά όχι μέχρι επάνω, για να έχει χώρο το ρύζι να φουσκώσει και να μη σκάσουν τα καλαμαράκια.

Τοποθετούμε το ένα καλαμαράκι μέσα στο άλλο για να μη βγει απέξω η γέμιση, όχι όμως εντελώς στριμωχτά, για να μπορεί να μαγειρευτεί το ρύζι της γέμισης. Τα βάζουμε προσεκτικά σε μια κατσαρόλα που να τα χωράει ακριβώς (η Κρυστάλλη Κυριαζή τα έβαζε σε κυκλική διάταξη, σχηματίζοντας ένα σαλίγκαρο), τα περιχύνουμε με το υπόλοιπο λάδι και προσθέτουμε 1 φλιτζάνι κρασί και νερό, τόσο που ίσα να σκεπάζει τα καλαμάρια.

Μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά και μετά από περίπου 20 λεπτά προσθέτουμε τις ντομάτες και αλατοπίπερο και συνεχίζουμε το μαγείρεμα μέχρι να μαλακώσουν τα καλαμάρια, να γίνει το ρύζι και να πήξει η σάλτσα.

Αν σωθούν τα υγρά και χρειαστεί υγρό για να μην κολλήσουν πριν μαγειρευτούν τα καλαμάρια και το ρύζι, προσθέτουμε επιπλέον κρασί.

Τι πίνουμε
Επιλέγουμε Μαλαγουζιά, Βιδιανό, Sauvignon blanc, Chardonnay χωρίς βαρέλι.
Περισσότερες συνταγές στο www.gastronomos.gr

ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ Η ΩΡΑ!

Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας: Σχέδιο αορατότητας, ταξίδι στον χρόνο ή συνωμοσία;

 

 

 

Είναι γεγονός πως οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις και εφευρέσεις του 20ου αιώνα δεν ήταν παρά
«υποπροϊόντα» των πολέμων (κυρίως του Β’ Παγκοσμίου). Πιθανότατα, αν δεν υπήρχε ο εξοντωτικός ανταγωνισμός των δύο εκάστοτε αντίπαλων παρατάξεων για περισσότερο
 αποτελεσματικές στρατιωτικές τεχνολογίες, πολλά απ’ όσα θεωρούμε δεδομένα δεν θα υπήρχαν.

Γράφει ο Χάρης Αποστολόπουλος
Έτσι προέκυψε και το περίφημο, πολυσυζητημένο και ιδιαιτέρως μυστηριώδες, Πείραμα της Φιλαδέλφειας.

Τον Οκτώβρη του 1943 λοιπόν, εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, εφαρμόζοντας τις θεωρητικές αρχές του Αϊνστάιν, φέρεται να εξαφάνισε ένα ολόκληρο πλοίο με το πλήρωμά του στη Φιλαδέλφεια και το επανέφερε στη θέση του μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας. Πρόκειται για το περίφημο «Πείραμα της Φιλαδέλφειας», ή αλλιώς «Rainbow Project» που για αρκετούς δεν έγινε ποτέ και το όλο αφήγημα αποτελεί αστικό μύθο, για άλλους αποτελεί το υπέρτατο σχέδιο αορατότητας ενώ κάποιοι θεωρούν πως ήταν το πρώτο ταξίδι στο χρόνο!
Το «Πείραμα της Φιλαδέλφειας» -σε συνδυασμό με την εμπλοκή του Άλμπερτ Αϊνστάιν και πιθανότατα και του Νίκολα Τέσλα – αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου, που ποτέ κανείς μέχρι τώρα δεν κατάφερε να εξηγήσει επαρκώς, αλλά ούτε και να αμφισβητήσει με δυνατά επιχειρήματα. Για το λόγο αυτό το EThe Magazine του EleftherosTypos.gr, αποφάσισε να «ρίξει φως» στην υπόθεση αυτή, εξηγώντας όσο καλύτερα γίνεται ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου.
To χρονικό
Γύρω στις 28 Οκτωβρίου του 1943, το αντιτορπιλλικό «US Eldridge» με το πλήρωμά του εξαφανίστηκε με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων από τη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας και εμφανίστηκε στη ναυτική βάση του Νόρφολκ της Βιρτζίνια, 350 χιλιόμετρα μακριά από τη βάση του. Αμέσως μετά επανήλθε με τον ίδιο αόρατο τρόπο στη Φιλαδέλφεια. Και όλα αυτά, μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας, όταν ο κανονικός πλους από τη Φιλαδέλφεια στη Βιρτζίνια και τούμπαλιν θα απαιτούσε τουλάχιστον 24 ώρες.

Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο επεκτάθηκε σε μία απόσταση εκατό μέτρων από κάθε άκρη του πλοίου. Είχε περίπου το σχήμα σφαίρας γύρω από το αντιτορπιλλικό. Ο καθένας από τους ναύτες και τους αξιωματικούς που ήταν πάνω στο πλοίο έπαψε να βλέπει τον εαυτό του και τους συντρόφους του, ενώ όποιος βρισκόταν έξω από τη σφαίρα του μαγνητικού πεδίου δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο από το γενικό σχήμα του πλοίου σαν σε πυκνή ομίχλη.
Κατά τη δεύτερη φάση, εξαφανίστηκε ολόκληρο και επανεμφανίστηκε 18 λεπτά αργότερα στη Βιρτζίνια, με το πλήρωμά του να βρίσκεται σε τραγική κατάσταση: άνθρωποι βρίσκονταν «χτισμένοι» στους τοίχους, κάποιοι άλλοι δε μπορούσαν ούτε να μιλήσουν, ορισμένοι έχασαν τα λογικά τους, ενώ δηλώθηκαν και απώλειες, καθώς μέλη του πληρώματος εξαφανίστηκαν κατά την «μεταφορά».

Παρότι κανείς ποτέ δε μπόρεσε να εξηγήσει το που βρισκόταν το πλοίο κατά τη διάρκεια της εξαφάνισής του, ο Αλ Μπιέλεκ, ο οποίος -όπως υποστήριζε- ήταν ένας από τους δύο ναύτες του Πολεμικού Ναυτικού που έθεσαν σε λειτουργία τα μηχανήματα στο δωματίου ελέγχου του πλοίου, δήλωσε πως το US Eldridge ταξίδεψε 40 χρόνια μπροστά στο χρόνο, δηλαδή στο 1983 και βρέθηκε στις υπόγειες εγκαταστάσεις του προγράμματος «Μόντοκ» στο Λονγκ Άιλαντ.
Ο στόχος
Το αρχικό σχέδιο ήταν η δημιουργία ενός ισχυρού ηλεκτρομαγνητικού πεδίου γύρω από το πλοίο, το οποίο θα εμπόδιζε τις τορπίλες του εχθρού να το αγγίξουν και –γιατί όχι- να τις «σπρώξει» πίσω εκεί από όπου εκτοξεύτηκαν.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, οι αμερικανικές δυνάμεις σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν το ίδιο πεδίο ώστε να «εξαφανίσουν» οπτικά το πλοίο κάνοντας το αόρατο στο νερό και τον αέρα.
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά από μαρτυρίες, το συγκεκριμένο πείραμα πραγματοποιήθηκε σε δύο φάσεις. Αρχικά, το αντιτορπιλικό των 1.520 τόνων δεν εξαφανίστηκε τελείως, καθώς το αποτύπωμα του σκελετού του διαγραφόταν καθαρά στο νερό.

Τα πειστήρια
Τρία πράγματα πείθουν πως το πείραμα της Φιλαδέλφειας έγινε πραγματικά. Πρώτον έκαναν πειράματα για να ανακαλύψουν νέες τεχνολογίες και να οδηγηθούν στο τέλος του πολέμου. Δεύτερον ένα ιονισμένο αέριο κρύβει από τα ραντάρ όποιο αντικείμενο βρίσκεται μέσα του και τρίτον είναι γνωστό ότι ισχυρά μαγνητικά πεδία ή ηλεκτροστατικά πεδία, μπορούν να εκτρέψουν ελάχιστα μια δέσμη φωτός ή ακόμα καλύτερα, ένα φωτόνιο από τη πορεία του.
Το ναυτικό παραδέχεται ότι το αμερικανικό πλοίο Eldridge έλαβε μέρος σε κάποιο πείραμα το οποίο προέβλεπε την περιτύλιξη του σκελετού του αντιτορπιλικού με σύρμα, σε μια προσπάθεια αδρανοποίησης των μαγνητικών πεδίων που προκαλούνταν από το μέταλλο του.

Αυτό είναι γνωστό ως απομαγνήτιση. Κάτι τέτοιο θα καθιστούσε το σκάφος αόρατο σε υποβρύχιες μαγνητικές νάρκες, οι οποίες βασίζονται σε αισθητήρες εγγύτητας για να πυροδοτηθούν.
Η ελληνική εμπλοκή
Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας που αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα πιο αγαπημένα των συνωμοσιολόγων, παρουσιάζει για τους Έλληνες σημαντικό ενδιαφέρον και για έναν επιπλέον λόγο. Το «αντικείμενο» του πειράματος, το αντιτορπιλικό U. S. S. Eldridge, παραχωρήθηκε το 1951 στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό στο πλαίσιο των προγραμμάτων στρατιωτικής βοήθειας. Μαζί μ’ αυτό παραχωρήθηκαν και ακόμα τρία αδελφικά σκάφη της κλάσης Μπόστουικ.

Το U. S. S. Eldridge, μετονομάστηκε σε Α/Τ Λέων και παρέμεινε σε υπηρεσία για τα επόμενα 40 χρόνια.
Σύμφωνα με τα ελληνικά στοιχεία το αντιτορπιλικό καθελκύστηκε στις 25 Ιανουαρίου του 1943 και όχι στις 25 Ιουλίου, όπως αναφέρουν τα στοιχεία του ΠΝ των ΗΠΑ. Τα αμερικάνικα αρχεία αναφέρουν πως το εκτόπισμα του σκάφους ήταν 1520 τόνοι ενώ τα ελληνικά αναφέρουν εκτόπισμα στους 1240. Αυτή η διαφορά, ίσως και να δείχνει το βάρος του εξοπλισμού που χρησιμοποιήθηκε για τη διεξαγωγή του πειράματος.
Το μετονομασμένο σκάφος, διέσχιζε πλέον τις ελληνικές θάλασσες, κουβαλώντας μαζί τη μυστική του ιστορία. Ωστόσο ποτέ δεν αποτέλεσε ένα συνηθισμένο πολεμικό σκάφος. Ίσως βέβαια να έφταιγαν οι φήμες που το συνόδευαν.

Τα… παράδοξα πάντως με το Λέων, ξεκινούν από το 1950 όταν για δύο ολόκληρες ημέρες το πλοίο εξαφανίστηκε μυστηριωδώς! Υπήρξαν ακόμα πληθώρες από μαρτυρίες για ανεξήγητες διακοπές ρεύματος και αποστολής ραδιοκυμάτων που σχετίζονται με ηλεκτρομαγνητικές ανωμαλίες. Ανάμεσα δε στο πλήρωμα του αντιτορπιλικού, ήταν συνηθισμένες οι ιστορίες για ναύτες-φαντάσματα που αποτελούσαν πιθανότατα μια κακόγουστη φάρσα των «παλιών» ναυτών προς τους «νέους».
Παντού στο σκάφος υπήρχαν ίχνη από βάσεις, πάνω στις οποίες φαίνεται πως ήταν τοποθετημένα βαριά μηχανήματα, τα οποία πιθανότατα αφαιρέθηκαν. Έχει επιπλέον αναφερθεί ότι κάποια στιγμή είχαν επισκεφθεί το σκάφος Αμερικανοί ειδικοί, παίρνοντας κάποια μέταλλα για εξέταση.
Αναπάντητα ερωτήματα
Επτά και πλέον δεκαετίες μετά τη διεξαγωγή του αμφιλεγόμενου πειράματος, τα ερωτήματα παραμένουν ατελείωτα και φλέγοντα. Τι ακριβώς συνέβη στη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας στις 12/8/43 ή στις 28/10/43; Πώς γίνεται ένα ολόκληρο σκάφος να εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια δεκάδων θεατών; Τηλεμεταφέρθηκε πράγματι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά ήταν είδος οφθαλμαπάτης. Τι ακριβώς συνέβη στο πλήρωμα; Υπάρχουν ακόμα επιζώντες; Πώς γίνεται το ΠΝ των ΗΠΑ να κατέχει τέτοιους είδους τεχνολογία και να αποκρύπτει την ύπαρξή της; Αν το προηγούμενο συμβαίνει όντως, πού μπορεί να έχει φθάσει σήμερα η τεχνολογία αορατότητας; Μήπως η θεωρία του Ενοποιημένου Πεδίου του Αϊνστάιν έχει ολοκληρωθεί; Είναι άραγε εφικτό ένα ταξίδι στον χρόνο;
Μέχρι να δοθούν επαρκείς απαντήσεις όσον αφορά το τι πραγματικά έπαθε το «Rainbow Project» και το πλήρωμά του, τότε θα παραμένει ένα ανεξήγητο μυστήριο…

ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΠΙΝΟΥΜΕ!

Pilsner ή lager; Ιδού η απορία

Η βασική τους διαφορά μετριέται σε IBU (international bittering units), που... είναι η διεθνής μονάδα μέτρησης της πικράδας μιας μπίρας, και η οποία προκύπτει από την ποσότητα τουλυκίσκου που χρησιμοποιείται στην παραγωγή της. Για τους… σκληροπυρηνικούς «μπιράδες», η πικράδα σε μια μπίρα θεωρείται επιβεβλημένη. Άλλωστε ο λυκίσκος συμμετέχει στο άρωμα, στο σώμα και σαφώς δίνει χαρακτήρα σε μια μπίρα. Είναι σαν να λέμε, το αλατόπιπερo της.

Επί της ουσίας, ο όρος “lager” δηλώνει τεχνικά μία μπίρα χαμηλής ζύμωσης, όπου η μαγιά καθιζάνει στον πάτο. Εντούτοις, ανάμεσα στις μπίρες χαμηλής ζύμωσης συγκαταλέγονται και οι “pilsner” ή πιο απλά “pils”, οι οποίες κατάγονται από την ομώνυμη πόλη της Βοημίας κι ως κατηγορία υποδηλώνουν μπίρες με έντονο το άρωμα και τη γεύση του λυκίσκου και φυσικά μεμεγαλύτερο IBU από τις υπόλοιπες lager. Με απλά λόγια, όλες οι pilsner είναι lager, αλλά δεν είναι όλες οι lager, pilsner.

Για να τις απολαύσουμε σωστά, σερβίρουμε αμφότερες σε θερμοκρασίες 4 με 7 βαθμούς Κελσίου, χωρίς παγάκια ή παγωμένα ποτήρια με κομμάτια πάγου που αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά τους. Επίσης το ποτήρι πρέπει να λαμποκοπάει και να είναι εντελώς καθαρό, διότι από αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η ποιότητα κι η διάρκεια του αφρού.

Σε ένα τραπέζι, συνοδεύουμε τις lager σχεδόν με τα πάντα, αφού λατρεύουν τους μεζέδες, ενώ τις pilsner τις προσφέρουμε κατά προτίμηση με αντίστοιχα πικρά και πιπεράτα πιάτα, όπως εδέσματα που περιέχουν ελιές, μπαχαρικά, αντίδια ή ρόκα ή ακόμα και πικάντικα τυριά όπως κεφαλοτύρι σαγανάκι, ώριμες κεφαλογραβιέρες, κ.λπ.

Πηγή: Τρομακτικό

ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ ........ ΚΙ ΑΣΤΗΝΕ!!!

Η....... ΕΒΔΟΜΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΤΙΤΟ!

Πέταξαν πολύ κόσμο στα πηγάδια»

Ο Αντώνης Σκουτέλης στον τάφο των γονιών του, Πολυξένης και Γιάννη. «Μέχρι πότε εμείς οι Ελληνες θα τρωγόμαστε;», λέει στην «Κ».
 

ΒΟΪΒΟΝΤΙΝΑ - ΑΠΟΣΤΟΛΗ. «Ολα ήταν προσυνεννοημένα. Ενώ άρχισαν να μιλούν, πετάχτηκε ο Σ. (σ.σ.: λέει το όνομά του) με το τσεκούρι και αφού εκστόμισε μια χυδαία βρισιά, τον χτύπησε δύο φορές. Μια από τη δεξιά πλευρά στον λαιμό και μια από την αριστερή. Του έκοψε το κεφάλι. Εβαλαν τον λαιμό από το ακέφαλο πτώμα σε μια λεκάνη η οποία γέμισε με αίμα. Από κάτω είχαν έτοιμο ένα κάρο. Τον φόρτωσαν τυλιγμένο σε μια κουβέρτα και τον πέταξαν σε κάποιο πηγάδι. Εριξαν κόσμο στα πηγάδια, το πόσους όμως δεν ξέρω, είχα φύγει νωρίτερα».

Καθώς το αυτοκίνητο διασχίζει τον αυτοκινητόδρομο από το Νόβισαντ προς το χωριό Μάγκλιτς, στη Βοϊβοντίνα, στα σύνορα της Σερβίας με την Ουγγαρία, η περιγραφή του καπετάνιου του ΕΛΑΣ και αργότερα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) Βασίλη Γκανάτσιου (Χείμαρρου) της δολοφονίας του «δήμιου του Μπούλκες» και εξέχοντος στελέχους του ΚΚΕ Μιχάλη Πεχτασίδη, από ανθρώπους του Ζαχαριάδη, όπως μου την είχε αφηγηθεί λίγες ημέρες πριν, στριφογυρίζει στο μυαλό μου και το μάτι ψάχνει στον απέραντο κάμπο για πηγάδια...

Υπάρχουν άραγε ακόμα σήμερα οι «πηγάδες του Μπούλκες», στις οποίες ο ανελέητος μηχανισμός του Ζαχαριάδη εξαφάνιζε τα «σκουλήκια», τους διαφωνούντες δηλαδή, όπως κατήγγειλαν σε άρθρα και βιβλία, αργότερα, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ που βίωσαν τον «Μελιγαλά της Αριστεράς»;

Τι ακριβώς έγινε σ’ αυτό το χωριό με τη βαυαρική όψη, που σήμερα ονομάζεται Μάγκλιτς, αφότου εγκαταστάθηκαν, αρχής γενομένης την άνοιξη του 1945, μερικές χιλιάδες Ελληνες κομμουνιστές και γιατί αλληλοεξοντώνονταν;

Η... Εβδομη Δημοκρατία

Ζουν σήμερα Ελληνες στο Μπούλκες; Τι ξέρουν οι ντόπιοι για την «ελληνική κομμούνα» που λειτούργησε στο χωριό τους και προοριζόταν να αποτελέσει την... Εβδομη Δημοκρατία της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας;

Η σκέψη όσο πλησιάζουμε -και αρχίζει να αχνοφαίνεται στον κάμπο το καμπαναριό του καθεδρικού ναού, γοτθικού ρυθμού, του Μάγκλιτς- γυρίζει πίσω: στο 1945 όταν η ηγεσία του ΚΚΕ μετά την ήττα στα Δεκεμβριανά και τη συμφωνία της Βάρκιζας στέλνει, κατόπιν συμφωνίας με τον Τίτο, χιλιάδες στελέχη και μέλη του κόμματος με τις οικογένειές τους στη Γιουγκοσλαβία. Για να γλιτώσουν από τη «λευκή τρομοκρατία» της Ακροδεξιάς, σύμφωνα με την επίσημη κομματική εκδοχή, ή, για την «άλλη πλευρά», να εκπαιδευτούν για τον «δεύτερο γύρο», τον Εμφύλιο δηλαδή, που θα άρχιζε σε λίγο.

Εκεί λοιπόν, οι Ελληνες κομμουνιστές θα βρεθούν σ’ έναν επίγειο παράδεισο, το Μπούλκες, ένα χωριό στο οποίο κατοικούσαν Γερμανοί οι οποίοι το εγκατέλειψαν ή εκδιώχθηκαν ως συνεργάτες των ναζί με την απελευθέρωση της Γιουγκοσλαβίας, και εκεί θα επιχειρήσουν το πρώτο πείραμα μιας «αταξικής κοινωνίας», με κολεκτίβες, δικό τους νόμισμα (!), ιδεολογική «καθαρότητα» στη βάση των αρχών του μαρξισμού-λενινισμού, όπως τον ερμήνευε ο Στάλιν, που θα εφάρμοζαν σε μια «λεύτερη Ελλάδα».

Απαιτούν εξηγήσεις

Γρήγορα όμως ο παράδεισος θα μετατραπεί σε κόλαση για τους περισσότερους. Με το που εγκαταστάθηκαν στο χωριό, άρχισαν οι φασαρίες. Πολλοί αντάρτες και «καπετάνιοι», αμέσως μετά την εγκατάσταση στο Μπούλκες, ζήτησαν εξηγήσεις από την ιεραρχία του ΚΚΕ για την «προδοσία» της Βάρκιζας και την «παράδοσης της εξουσίας στον εχθρό». Η ελεγχόμενη από τον Ζαχαριάδη τοπική κομματική ηγεσία θα αντιδράσει σκληρά.

Οσοι δεν συντάσσονταν με την επίσημη γραμμή διώκονταν αμείλικτα. Πολλοί εξ αυτών δολοφονήθηκαν και τα πτώματά τους πετάχτηκαν σε πηγάδια, ενώ όσοι έπεφταν σε μόνιμη δυσμένεια διαγράφονταν, στέλνονταν σ’ ένα «γκούλαγκ» σε νησάκι του Δούναβη, κοντά στο Μπέλενε της Βουλγαρίας, για «διαπαιδαγώγηση».

Ο χαφιεδισμός και η τρομοκρατία σάρωναν την κοινωνία, και τα πράγματα θα αγριέψουν μετά το 1948 με τη σύγκρουση Τίτο - Στάλιν. Οι πρόσφυγες θα χωριστούν σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, το μίσος ανάμεσά τους θα θεριέψει και θα διαπραχθούν απίστευτες ωμότητες.

Το νεκροταφείο

Η αγωνία για το τι θα συναντήσουμε κορυφώνεται με το που στρίβουμε από τον κεντρικό δρόμο προς Μάγκλιτς, όπως δείχνει η πινακίδα. Μπροστά μας το νεκροταφείο του χωριού, οι τάφοι φορτωμένα με «μήλα», σερβικό ταφικό έθιμο. Εκείνη την ώρα βρισκόταν σε εξέλιξη κηδεία.

Ο Τζούρο Μπογιάνοβιτς και η Νόνκα Μιχαΐλοβιτς, αφού άναψαν κεριά στους δικούς τους, προθυμοποιούνται να μας δείξουν τάφους Ελλήνων. Μας οδηγούν στο μνήμα της Αρετής Τσολάκη και των Γεωργίου και Μυροφόρας Κωνσταντινίδη. Υπήρχε και ένα άλλο, του ζεύγους Σκουτέλη, το οποίο θα μας δείξει αργότερα ο γιος τους. Είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες, μαζί με τρεις εναπομείνασες οικογένειες, για το πέρασμα των Ελλήνων από το χωριό. «Τι ξέρετε εσείς για τους Ελληνες που έζησαν εδώ;», τους ρωτάμε.

«Ηρθαν κάποιοι κομμουνιστές, τους έδωσαν σπίτια και περιουσίες, μετά άρχισαν να μαλώνουν, να σφάζονται και να πετάει ο ένας τον άλλο στα πηγάδια», λέει ο Τζούρο.

«Στο σπίτι που εγκατασταθήκαμε εμείς μετά, στεγαζόταν η μυστική υπηρεσία του κόμματος· φυσικά το ανακαινίσαμε», προσθέτει η Μιχαΐλοβιτς.

Ο δρόμος που οδηγεί στην πλατεία είναι φαρδύς, μοιάζει με λεωφόρο. Πανέμορφα σπίτια με γραφικές στέγες, ευρύχωρες αυλές και κήπους ξεπροβάλλουν ανάμεσα σε φυλλωσιές δένδρων. Ετσι τα παρέλαβαν οι δικοί μας, έτσι τα άφησαν, έτσι παραμένουν και σήμερα. Ειδυλλιακό μέρος για να ζήσει και να δημιουργήσει κανείς. Οχι όμως και για τους Ελληνες κομμουνιστές, που θα γράψουν εκεί σ’ αυτό το χωριό-ζωγραφιά, όπου σήμερα συμβιώνουν αρμονικότατα 17 (!) διαφορετικές εθνότητες, μια από τις πιο μελανές σελίδες τους.

Παραμένουν τρεις ελληνικές οικογένειες

Αναζητώντας, εβδομήντα χρόνια μετά, «ελληνικά ίχνη», ξεκινάμε από το δημαρχείο.

Η ληξίαρχος Βίνκα Μαριάνοβιτς, που είναι «κάτι σαν αντιδήμαρχος», μας πληροφορεί ότι στο χωριό υπάρχουν μόνο τρεις οικογένειες, των Γιάννη Σκουτέλη, Γιώργου Κωνσταντινίδη και Παύλου Ιωσηφίδη. Με βάση τις μαρτυρίες που είδαν το φως κατά καιρούς από ελληνικής πλευράς, από το Μπούλκες πέρασαν, σ’ ένα διαρκές πηγαινέλα, περίπου 8.000 πρόσφυγες στο διάστημα ’45-’49.

«Δυστυχώς δεν έχουμε στοιχεία για την εποχή εκείνη. Οι Ελληνες φεύγοντας το 1949 τα μάζεψαν και τα έκαψαν στην πλατεία του χωριού για να μην πέσουν στα χέρια των γιουγκοσλαβικών αρχών και από εκεί καταλήξουν στην κυβέρνηση των Αθηνών», λέει.

Οσο για τα πηγάδια, τόσο η Βίνκα όσο και ο πρώην δήμαρχος Ράντομιρ Ζόταβιτς μας λένε ότι δεν υπάρχουν πια. «Τα επιχωμάτωσαν αργότερα όταν έγιναν αρδευτικά έργα και εκείνα που ήταν μέσα στο χωριό τα έκαναν βόθρους. Πάντως η κοινωνία ξέρει ότι σε κάποια από αυτά έριχναν σκοτωμένους οι Ελληνες. Φήμες λένε πως βρέθηκαν αργότερα 17 σκελετοί σ’ ένα πηγάδι. Χρόνια μετά, στο όργωμα των χωραφιών, οι γεωργοί έβρισκαν ανθρώπινα οστά. Οι άνθρωποι εδώ έχουν κακή εικόνα για εκείνους του Ελληνες, ξέρουν ότι τσακώνονταν και σκοτώνονταν μεταξύ τους».

Μολονότι πολλοί διωχθέντες του Μπούλκες μίλησαν αργότερα για ένα νησάκι στον Δούναβη όπου οδηγούσαν τα «αντικομματικά στοιχεία» και τα υπέβαλαν σε ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια, όσους και αν ρωτήσαμε, απάντησαν πως δεν υπάρχει νησί στον Δούναβη, τουλάχιστον κοντά στο Μάγκλιτς.

Ο Αντώνης Σκουτέλης έσκιζε μ’ ένα τσεκούρι ξύλα για τη σόμπα όταν εμφανιστήκαμε στην αυλή του σπιτιού του και μας υποδέχτηκε ευγενικά, μολονότι οι πληροφορίες ήθελαν να αποφεύγει να μιλάει για το θέμα. Με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, εργαζόταν ως εικονολήπτης στην τηλεόραση του Νόβισαντ, ιδιότητα με την οποία ταξίδεψε πολλές φορές στην Ελλάδα. Τώρα είναι συνταξιούχος. Γεννήθηκε το 1953 και είναι ένα από τα μετρημένα στα δάχτυλα «παιδιά του Μπούλκες» που έμειναν στο χωριό.

«Οι γονείς μου μαζί με άλλες 10-12 οικογένειες δεν έφυγαν το 1949. Σήμερα έχουν απομείνει τρεις οικογένειες, οι άλλες σκόρπισαν». Οταν η συζήτηση φτάνει στο «τι ξέρει» για τα γεγονότα του Μπούλκες, δείχνει να μη θέλει να συζητήσει.

«Η αλήθεια είναι ότι οι Ελληνες που απέμειναν στον Μπούλκες δεν μιλούσαν ποτέ για το τι έγινε εδώ. Το έκρυβαν σαν μεγάλη ντροπή. Ισως μεταξύ τους να το κουβέντιαζαν, εγώ όμως δεν άκουσα τίποτα από αυτούς. Οι γονείς μου δεν άνοιξαν ποτέ συζήτηση γι’ αυτό...».

Επιμένουμε, υπενθυμίζοντας κάποιες σκοτεινές πλευρές της παρουσίας των Ελλήνων.

Γελάει. «Πού να ξέρω. Ολοι μιλάνε για τα πηγάδια και όλοι ρωτούν για τα πηγάδια. Καμία φορά δεν άκουσα από τους Ελληνες που έζησαν εδώ γι’ αυτά τα πηγάδια. Από κανέναν».

– Ούτε για σκοτωμούς και βασανιστήρια;

– Αυτά τα άκουσα όπως και εσείς. Από τους ίδιους πάντως καμία φορά. Την αλήθεια για το Μπούλκες δεν την έχει πει κανένας. Η αλήθεια δεν έχει βγει και δεν έχει βγει γιατί είναι τόσο δύσκολη, σκληρή, που δεν είχε το θάρρος να την πει κανένας απ’ όσους την έζησαν. Τώρα εμείς που δεν τη ζήσαμε, εσείς και εγώ, τι να πούμε; Εκείνοι ξέρουν σίγουρα τι έγινε.

– Υπήρχε μια ένοχη σιωπή, δηλαδή;

– Ηταν ένα κρυφό μυστικό. Αργότερα έμαθα κάποια πράγματα. Το κακό ξέρετε ποιο είναι; Μέχρι πότε εμείς οι Ελληνες θα τρωγόμαστε και θα σκοτωνόμαστε; Εδώ όλοι ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί, Ελληνες, κομμουνιστές, και σφάχτηκαν. Ο αδερφός τον αδερφό, ήταν ντροπή.

Ο ήλιος έδυε στον κάμπο της Βοϊβοντίνα. Ανθρωποι του χωριού μας είπαν ότι απουσίαζαν εκείνη την ημέρα οι άλλες δύο οικογένειες. Πριν αναχωρήσουμε για το Βελιγράδι, ο Αντ. Σκουτέλης μας δείχνει το κτίριο ενός σχολείου στο κέντρο του χωριού. «Εδώ ήταν το πολιτιστικό κέντρο των Ελλήνων, το έχτισαν οι ίδιοι και μάλιστα είχε κίονες κορινθιακού ρυθμού. Θυμάμαι ότι μπαίναμε κρυφά και παίζαμε μικροί. Αργότερα οι Γιουγκοσλάβοι το γκρέμισαν γιατί είχε στατικά προβλήματα στην κατασκευή», λέει πριν μας οδηγήσει στο μνήμα των γονιών του και μας αποχαιρετήσει, με την παράκληση «να μην το κιτρινίσουμε» (το ρεπορτάζ...).

«Σκότωσαν τον Πεχτασίδη με εντολή Ζαχαριάδη»

Ο Βασίλης Γκανάτσιος διετέλεσε με το ψευδώνυμο «Χείμαρρος» καπετάνιος του ΕΛΑΣ και υποστράτηγος του ΔΣΕ στον Εμφύλιο και είναι ο τελευταίος εν ζωή «Μπουλκιώτης». Κατέφυγε στο Μπούλκες Μάιο του 1945, με εντολή του Μάρκου Βαφειάδη, όταν μετά τη Βάρκιζα αντιλήφθηκε ότι είχε τεθεί στο στόχαστρο των αντιπάλων.

«Φτάνοντας στο Μπούλκες, με τοποθέτησαν στην περιβόητη Υπηρεσία Τάξης Ομάδας (ΥΤΟ), την αστυνομία, δηλαδή, της κοινότητας. Οι φασαρίες είχαν αρχίσει, αλλά έβλεπα πράγματα που δεν μου άρεσαν. Ετσι, ζήτησα να με αλλάξουν και με έβαλαν στο μεταφραστικό τμήμα. Στην κομματική επιτροπή πλειοψηφούσαν οι Ακροναυπλιώτες, σκληροί κομματικοί, αυτοί ήταν με την ηγεσία. Ο κόσμος διαμαρτυρόταν, ζητούσε εξηγήσεις για την ήττα, ενώ εμείς ελέγχαμε την κατάσταση. Αυτό ήταν το μεγάλο ζήτημα, τα αίτια της ήττας. Υπήρξε διχασμός: από τη μια μεριά οι αντάρτες που πολέμησαν και από την άλλη η κομματική επιτροπή που υπερασπιζόταν την ηγεσία».

– Ποιος ήταν ο ρόλος του Μιχάλη Πεχτασίδη;

– Ο Πεχτασίδης ήταν στέλεχος της ΟΠΛΑ στην Αθήνα και τον έστειλε ο Ζαχαριάδης στο Μπούλκες για να επιβάλει τη γραμμή του κόμματος. Ανέλαβε τα ηνία της κοινότητας και πρωτοστάτησε στις εκκαθαρίσεις, μέχρις ότου τον σκότωσαν και αυτόν. Υπήρχε κλίμα τρομοκρατίας. Το βίωσα, όταν σε μια συνδιάσκεψη τόλμησα να εκφράσω τη διαφωνία μου για τη γραμμή του κόμματος, αλλά και για την αντιμετώπιση όσων είχαν διαφορετική άποψη. Διαφωνούσαν και άλλοι καπετάνιοι. Το βράδυ οργάνωσαν μια ομάδα γύρω στα είκοσι άτομα, ήρθαν με χωνί κάτω από το σπίτι μου, αλλά και σε άλλους μη πιστούς υποτίθεται, και φώναζαν:

«Σκουλήκια, προδότες». Αφού με διέγραψαν, με έστειλαν να μείνω σ’ ένα άλλο σπίτι, όπου ήρθε ένας της κομματικής επιτροπής και κοιμόταν στο ίδιο δωμάτιο για να με παρακολουθεί. Ολους όσοι διαφωνούσαμε μας είχαν στην απομόνωση, μας παρακολουθούσαν.

– Τι ξέρετε για τα πηγάδια;

– Κανονικά πηγάδια που έβγαζαν νερό για το πότισμα των χωραφιών ήταν. Σ’ ένα από αυτά έριξαν και τον Πεχτασίδη, όπως μου είπε ένας από τους φερόμενους ως δολοφόνους, κομματικός, ο Σ., από την Ηπειρο, ένας άντρας-θηρίο. Αυτός μου διηγήθηκε το 1949 στο Μοναστήρι της Σερβίας, τη δολοφονία του Πεχτασίδη. Οπως μου είπε, μ’ έναν άλλον σύντροφο πήγαν από την Ελλάδα στο Μπούλκες με εντολή του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος να σκοτώσουν τον Πεχτασίδη. Κατά τα λεγόμενά του πήγαν συστημένοι στον γραμματέα της οργάνωσης, τον Μπαρμπαλέξη, και του μίλησαν για τον σκοπό της άφιξής τους. Ο Ζαχαριάδης, σύμφωνα με τα όσα μου είπε μετά ο Μήτσος Βλαντάς, ήθελε να τον βγάλει από τη μέση γιατί τον θεωρούσε άνθρωπο των Γιουγκοσλάβων. Την άλλη μέρα, αφού ενημερώθηκαν, φώναξαν τον Πεχτασίδη στα γραφεία, όπου ενώ μιλούσε με τον Μπαρμπαλέξη, πετάχτηκε με το τσεκούρι ο Σ. και του έκοψε το κεφάλι. «Του δίνω μια από τη μια πλευρά, μια από την άλλη, κόπηκε το κεφάλι. Τον βάζουμε στη λεκάνη, γέμισε με αίμα», θυμάμαι ότι μου είπε. Από κάτω είχαν έτοιμο ένα κάρο και, ε, πήγαν και τον έριξαν σε κάποιο πηγάδι. Με το που τελείωσαν τη δουλειά, έφυγαν αμέσως από το Μπούλκες.

– Οσο ήσουν εκεί, είχες ακούσει για δολοφονίες άλλων διαφωνούντων;

– Ναι, ακουγόταν, κυκλοφορούσαν τέτοιες φήμες, ότι έριχναν κόσμο στα πηγάδια, πόσους δεν ξέρω, γιατί εγώ έφυγα σχετικά νωρίς.

Ο Βασίλης Γκανάτσιος θα κληθεί από το κόμμα, αφού πρώτα τον αποκατέστησε, να κατέβει στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1946 για να του ανατεθεί η διοίκηση του υπό σύσταση στρατηγείου Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας του ΔΣΕ και δεν θα επιστρέψει ποτέ στο Μπούλκες. Αλλωστε, στα μέσα Αυγούστου του 1949 οι Ελληνες θα εγκαταλείψουν την «κομμουνιστική όαση» στη Γιουγκοσλαβία και θα καταφύγουν στην Τσεχοσλοβακία και την Ουγγαρία. Το Μπούλκες όμως θα εξακολουθεί να αμαυρώνει την ιστορία της ελληνικής κομμουνιστικής Αριστεράς, καθώς 70 χρόνια μετά δεν έχει ανοίξει συζήτηση για το τι πραγματικά έγινε σ’ αυτό το χωριό...

Πηγή: Καθημερινή ( ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ)